Komu jesień...

[stary krab]

wiosna i lato całe
kipią zielenią
pomrukują szczęściem
wypełniają treścią twe życie

nie delektujesz się zbytnio
żyjesz dalej

głębsze refleksje
pod jesień przychodzą
dostrzegasz paletę barw
natury przebogatej
i swego z nią istnienia

jesień złota jest dla koneserów

[witek kiejrys]

estetyka zależy czasami od kąta padania światła.
heh, nie tylko liść się przebarwia. nos, także!

kobiety delektują się latem,
prawdziwy mężczyzna - zimą!

pozdrawiam

[Hosanna]

mam dwa skojarzenia
1. czekolada
zawsze twierdzę że ostatni kawałek czekolady najsmaczniejszy
w pierwszym skojarzeniu słowo koneser mi zgrzyta bo oni są często nieco neurotyczni i w sytuacji ostatniego kawałka być moze wpadną w nerwice i zamiast się cieszyć (do czego potrzeba luzu i swobody) zwiną się w kłębek niepokoju i żalu

2. kobieta przekwitająca
w tym wypadku koneserem jest nie ona ale ten kto dostrzega jej płomienność i żal i namiętność i pożegnanie a zarazem splątanie pewności z niepewnością wstydu z bezwstydnością . Niezwykłość tych doznań doceni i zdoła się nimi delektować tylko koneser gdyż szuka on tego co wyjątkowe niezwykłe i posiadające szczególną niekoniecznie oczywista moc

[stary krab]

Smucą mnie wasze skojarzenia, smucą. I wypaczona wyobraźnia też mnie smutkiem napawa.

[anastazja]

wiosna i lato całe
kipią zielenią
pomrukują szczęściem
wypełniają treścią twe życie

ja zapisałabym mniej więcej w ten sposób Krabiku - spójrz ilu ątków się pozbywasz.

wiosna i lato kipi zielenią
pomrukuje szczęściem
wypełnia treść twojego życia

wiersz soczysty jak wiosenna trawa.

Pozdrawiam.

[stary krab]

Dziękuję Anastazjo. Miał być jak złoto jesieni, lecz dobrze, zieleń wiosny też cieszy. Może nawet bardziej.

[Liliana]

jesień złota jest dla koneserów

święta prawda!

[stary krab]

Bardzo Cię lubię, Liliano.

[Liliana]

wzruszyłam się,

serdeczności