Enklawy

[Marcin Sztelak]

Zrób mi zdjęcie albo dziecko – mówiła odurzona,
napięta skóra drżała ostatnim spazmem
odchodzącym w przedpiekle świtu.

Później chłód przykrył dłonie na piersiach,
zakrzywienie przestrzeni tuż obok łóżka
wróżyło na dzień następny.
Beznadziejnie.

Pojaśniało, choć w oczach piasek
klepsydry. Bose stopy na kaflach,
zziębnięcia do wewnątrz.

Jeszcze zawahanie drzwi, ucieczka
w stronę ziemi obiecanej.
Tylko usta zaciśnięte brakiem
pragnień.

[lczerwosz]

Zacząłem czytać jako erotyk. Jednak ten chłód stóp, dłoni. Studium rozstania?
Tekst wprost boli, nawet nie umiem powiedzieć, czy piękny, dla daje po emocjach.

[EwaMagda]

Erotyczno-mroczny, bez nadziei na ciepło i światło. Bardzo dobry wiersz.