Stadium rozszczepienia

[Meltemi]

Słonecznik w kieszeniach i ziarno różańca;
ostatnią dziesiątkę zarzucam
w zatokę przebudzeń i uśpień.

Częstością powtórek brukowałam nabrzeże -
jest konfesjonałem gdy ścinasz się
jak białko. Płycizny po mulistej stronie
wnętrza chcą gubić nawet wytrychy.

Flauta. Wiatraki rzeźbią horyzont.
Szczękościsk. Przemarzły nie tylko magnolie.

[Gloinnen]

Słonecznik w kieszeniach i ziarno różańca;
ostatnią dziesiątkę zarzucam
w zatokę przebudzeń i uśpień.

Piękny początek.

Podoba mi się "zatoka przebudzeń i uśpień". Mam skojarzenie z taką trudną, ciężką, smutną nocą, gdy przechodzimy z jednego stanu w drugi i modlimy się, aby ból minął, ucichł wreszcie...

Flauta. Wiatraki rzeźbią horyzont.
Szczękościsk.

A ten motyw utwierdza mnie w przekonaniu, że opisujesz cierpienie. Zwłaszcza szczękościsk brzmi mocno.
Podobnie:

Przemarzły nie tylko magnolie.

Bezlitosna siła zdławiła w zarodku kwitnienie, nadzieje, marzenia, wegetację.
Myślę, że dobrze skontrastowałaś tę petryfikację, a cisza, obojętność świata ("flauta") potęguje uczucie przybicia, osamotnienia.
Świetne brachylogie (jedna z wysoko przeze mnie cenionych figur poetyckich).

Częstością powtórek brukowałam nabrzeże

"Powtarzalność złych zdarzeń - ciąży nawet drzewom!" (Leśmian).

Tytułowy "stan rozszczepienia" można zrozumieć wieloznacznie. Po pierwsze to taki stan ducha - rozłam, rozdarcie. Może też nawiązywać na przykład do rozłąki z kimś, kogo się kochało. Także poczucie destabilizacji (emocjonalnej? egzystencjalnej?).

Niezależnie od wszystkiego - temat bardzo mi bliski, w pełni mogę utożsamić się z Twoim przekazem.

Pozdrawiam,


Glo.

[Meltemi]

Serdeczne dzięki! Pozdrawiam!

[lczerwosz]

Dla mnie trudne. Niemożliwe do zrozumienia. Rozszczepienie - na myśl przychodzi mi tylko możliwość podział jaźni, osobowości. Rozszczepia się atom, białka i zarodek.
A tak niezdecydowanie niemożność podjęcia jednoznacznej decyzji. Zapewne PL-ka chce uczynić jakiś istotny, życiowy krok, ale wzbrania się, nie potrafi zdecydować. Że takie jest to rozszczepienie, tak mi przychodzi do głowy.

Czas odmierzany ziarnami, element powtarzania w modlitwie służy koncentracji na jej przedmiocie, ale nieskutecznie, zgubiony klucz uniemożliwia dotarcia do sedna, dogłębnego zanalizowania stanu, gdyż partner odmawia współpracy. Wchodzi na płycizny, trywializuje. Ścina się - obraża, utwierdza w zadufaniu, w pryncypiach swoich poglądów. Z kim ma PL-ka rozmawiać o swoich problemach. Tylko ze sobą, wielokrotnie powtarzając. Te ziarna symbolizują elementy, ciąg problemów, sekwencję. W życiu jest często, że z jednego wynika drugie. O rozszczepienie splotu uwikłanych problemów może też chodzić

Ale środowisko, otoczenie nie jest przyjazne. Nic się nie dzieje, nie wieje nawet wiatr. A przenikające zimno - brak jakże potrzebnego ciepła w otoczeniu PL-ki.