Śladami

[Gajka]

wzrokiem oplatam
zamek sprzed wieków
a pod stopami prężą się dumnie
kambryjskie kwarcyty

nadwiślański wiatr rozwiewa
na murach przebrzmiałe opowieści
i misterium ludzkich dłoni

cembrowina nie zdradza dziejów
nadal zmurszała tafla okrada słońce
a w głębinie błyszczy
szklane oko

w sepii umiera wystrojone
w skrzące falbanki koło fortuny
zmierzch zmienia twarz
dyskretnie zdobiąc niebo

[Napoleon North]

Podoba mi się Twój wiersz

[coobus]

na murach przebrzmiałe opowieści
i misterium ludzkich dłoni

po ładnych śladach się poruszasz. A ja za tobą

[Alek Osiński]

podoba się wiersz, a tutaj znajduję specjalny smaczek, bo sepia
ostatnio stała się takim trochę rachunkiem sumienia dla wszystkich,
którzy chcą wydobyć kolor przeszłości; tutaj jest fajny kontrast dla tego,
wydawałoby się, trendu...

w sepii umiera wystrojone

Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Ładny klimat, "uspokajający". O ile dobrze interpretuję, to wiersz o jakimś zabytkowym miejscu, które w twoich myślach przywołuje życie toczące się w nim "kieeeedyś".
Kocham takie miejsca(zamki, ruiny), mają w sobie tyle magi, taką wielką duszę(da się ją czuć w każdym zakamarku), więc i wiersze tego typu bardzo mi się podobają.
Bardzo gładko ci to wyszło "Wchodzi", jak kompot z truskawek

[anastazja]

zmierzch zmienia twarz
dyskretnie zdobiąc niebo

Ładnie skomentował coobus, z podobnym odczuciem Gaju.

Pozdrawiam

[Gajka]

Podoba mi się Twój wiersz

Dziękuję

Dodano -- 07 maja 2014, 12:42 --

na murach przebrzmiałe opowieści
i misterium ludzkich dłoni

po ładnych śladach się poruszasz. A ja za tobą

Dzięki Coobi
czasem lubię obejrzeć to i owo.
Tu akurat dotknęłam wzrokiem Zamek Kazimierzowski w Sandomierzu (byłam w kwietniu)

Dodano -- 07 maja 2014, 12:44 --

podoba się wiersz, a tutaj znajduję specjalny smaczek, bo sepia
ostatnio stała się takim trochę rachunkiem sumienia dla wszystkich,
którzy chcą wydobyć kolor przeszłości; tutaj jest fajny kontrast dla tego,
wydawałoby się, trendu...

w sepii umiera wystrojone

Pozdrawiam

Alku miałam dylemat jakiego słowa użyć, ostatecznie zostało jak widać 'oklepane' sepii
Dzięki za komentarz

Dodano -- 07 maja 2014, 12:46 --

Ładny klimat, "uspokajający". O ile dobrze interpretuję, to wiersz o jakimś zabytkowym miejscu, które w twoich myślach przywołuje życie toczące się w nim "kieeeedyś".
Kocham takie miejsca(zamki, ruiny), mają w sobie tyle magi, taką wielką duszę(da się ją czuć w każdym zakamarku), więc i wiersze tego typu bardzo mi się podobają.
Bardzo gładko ci to wyszło "Wchodzi", jak kompot z truskawek

Tak Sede zgadłeś byłam w Sandomierzu we święta i taka refleksja mnie naszła

Dziękuję za komentarz

Dodano -- 07 maja 2014, 12:47 --

zmierzch zmienia twarz
dyskretnie zdobiąc niebo

Ładnie skomentował coobus, z podobnym odczuciem Gaju.

Pozdrawiam

Dziękuję Nasti