NAJDROŻSZY JEZUSIKU

[Gabriela]

nie czekaj na postscriptum. już teraz
mogę ci powiedzieć – nie zestarzejemy się
razem. musielibyśmy się poświęcić,
zsynchronizować zegarki, a mnie pękła szybka.
wiesz, która jest godzina?

pamiętam jedynie dzień. niedziela.
zawsze święta, bo cała wieś zamiast do kościoła,
biegła na ubój. podcięli krowie gardło.
to była radość! każdy dzieciak chciał się taplać
we krwi. kolor miłości, prawda?

nieważne. wysyłam ci w kopercie
ostatni kwiatek z polany. krowa już się nie pożywi,
a tobie może się spodobać jeszcze.
pourywaj płatki i powiedz mi w końcu otwarcie:
kochasz mnie, czy nie kochasz?

odwiedzisz mnie kiedyś? tu, skąd przyszło mi pisać,
dawno boga nie było.

[Napoleon North]

Nie jestem katolikiem ale cenię ludzi za ich odwagę w tych sprawach

[Gabriela]

dzięki za lekturę.

pzdm

[marta zoja]

nie czekaj na postscriptum. już teraz
mogę ci powiedzieć – nie zestarzejemy się
razem. musielibyśmy się poświęcić,
zsynchronizować zegarki, a mnie pękła szybka.
wiesz, która jest godzina?

Zawsze jest czas na miłość...

Piękny wiersz

[Adela]

Bardzo szczery, głęboki wiersz, taki ludzki, delikatny. Jeste bardzo na TAK.

Może zmieniłabym tylko tytuł, wydaje się trochę infantylny.

Pozdrawiam serdecznie,
A.

[Fałszerz komunikatów]

Hmm, całośc jest interesującą rozmową z Bogiem, poza puentą, która nie zaskakuje, jest niezbyt ciekawym podsumowaniem całości

[anastazja]

Ominęłam tak cudowny wiersz! gdyby nie nominacja Administracji... pewnie nie czytałabym.

pourywaj płatki i powiedz mi w końcu otwarcie:
kochasz mnie, czy nie kochasz?

Dziękuję, z wielką przyjemnością czytałam.

Pozdrawiam

[eka]

Wiersz rozrywa.
List do Boga, pisany przez prostą kobietę, która ciągle Jemu wierzy, tak naiwnie, po dziecięcemu, o czym świadczy forma nagłówka - zdrobnienie i wielka litera, ale obserwując świat, zaczyna powątpiewać w miłość Jezusika zarówno do niej jak i do świata. Podobno nie ma bardziej bezwarunkowej miłości niż dziecka wobec rodzica.
W wierszu jest spokojny smutek wątpliwości.
Nieskończoność i skończoność, święta niedziela i krwawy ubój, życie kosztem życia, przemijanie, brak wrażliwości.
Motyw wyliczanki - kocha nie kocha, rozgoryczenie. Ale co najdziwniejsze nie ma tu żadnych emocji negatywnych, nawet zdziwienia, tutaj bardzo zakamuflowana ironia pisze list o zanikającej ufności.
Bardzo dobry wiersz. Przemyślany w każdym calu.

[Ewa Włodek]

bardzo ciekawy wiersz. Jest formą listu do Boga, napisanego z miejsca, skąd Boga dawno przegnano, a w każdym razie - zapomniano, że jest. Ot, co się to podziało z nami, Bożymi stworzeniami, więcej w nas zabijania, niż kochania...

z przyjemnością poczytałam i zamyśliłam się
pozdrawiam ciepło...
Ewa

[eka]

nie czekaj na postscriptum. już teraz
mogę ci powiedzieć – nie zestarzejemy się
razem.

Ten myk z postscriptum jest świetny, umieszczony na początku "listu" nabiera dodatkowego znaczenia. Proszę, jak śmiertelny robaczek, człowiek, może w ciepłej ironii "dopiec" Nieśmiertelnemu, to prawie groźba rozwodu.
Pozdrawiam.