Nowa poetyka

[Marcin Sztelak]

Po lewej stronie klasyczne cienie
rzucane na podszewkę.
Pełnymi garściami, przed wieprze

Z prawej autor chciał powiedzieć,
że boli go głowa. Kolokwialnie.

Za zakrętem wszystkie sensy, bez,
słowa początku, końca.

Przed nami droga, usłana
oraz wielka niewiadoma.

Na przykład ogród rozkoszy
i przyziemności.

[Alek Osiński]

No tak - rozkosz często równa się
przyziemności, za to czuć zapach koniczyny
i cztery liście zamiast rąk potrafią

przynajmniej wystarczyć
na chwilę podniesienia

[eka]

Nowa poetyka np. ma być ogrodem rozkoszy i przyziemności? A czy grafomania nią nie jest?
Co między rzucaniem pereł przed wieprze a kolokwializmem jeszcze się zmieści?
A jak swoją poetykę zdefiniowałby Autor? Walka o sens, łagodne wychodzenie z zakrętów?
To ciekawe.

[Adela]

Ciekawie, wyczuwam nutkę ironii, a to lubię:)
Pozdrawiam,
A.

[Nula.Mychaan]

Kurcze Marcin pierwszy Twój wiersz, który do mnie nie trafił.

Pierwsze dwie strofki podobają mi się, ale już pozostałe nie bardzo.
Czegoś mi brakuję