Legenda o złotym zębie mądrości

[Marcin Sztelak]

Zbieracze wszelkich zbędnych przedmiotów
świętują dzień otwartych drzwi,
na oścież.

Przeciąg – można oberwać rykoszetem
albo wpaść. W złe towarzystwo,
potem pozostaje dobra mina.

Do gry. Na przykład we wszystkie
odcienie szarości. Chociaż czasami pacną,
to tu, to tam, kolorem.

Dla urozmaicenia. Lokalnych niesnasek,
niekiedy nazywanych wojną. Na skrzyżowaniu
dróg do nikąd.

I tylko nieliczni wiedzą:
nie wszystko złoto, co się świeci.
Reszta przekona się o tym namacalnie,
w okolicznych lombardach.

[haiker]

Wiersz skonstruowany na grach słów, skojarzeń, ale bez własnej żyłki. Uzasadnione jest nazwanie go sucharem poezji, bo jest tak zaskakujący i interesujący jak opowiastki o hałasie i jego przyczynie - przechodzącym ludzkim pojęciu.

[Alek Osiński]

Całkiem udana satyra:)

[Marcin Sztelak]

Kolejny mądrościowy wywód, tylko szkoda, że zerowe uzasadnienie...

[Adela]

Gra słów przypadła mi do gustu, lubię takie udane zabawy:)
Pozdrawiam,
A.

[żakote]

Mnie się nie podoba forma wiersza.
W pierwszej strofie, na końcu pierwszego wersu, powinien być przecinek, a ty postawiłeś go tam, gdzie nie powinien się znaleźć.
Następnie w drugiej strofie, drugi wers w środku kończysz kropką, po czym następnie piszesz dużą literą i kończysz kropką, a nie powinno jej tam być, bo kończysz wers, używając przerzutni miedzystrofowej. Ten sam błąd w następnej strofie.
Mało tego, tę formę stosujesz we wszystkich wierszach.
Najlepiej by było, jakbyś zrezygnował z interpunkcji, bo bardzo źle sie czyta twoje wiersze.

Ale to jest, tylko moje zdanie.

Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Cóz, mogę powtórzyć jedynie - wiersz nie jest zadaniem z interpunkcji, ba łamanie jej zasad jest środkiem wyrazu. Ale kwestia gustu oczywiście.

[Fałszerz komunikatów]

Donikąd piszemy razem.
Wiersz o politykach, ich pięknych słowach, które wymieniają na niecne czyny. Snobach, uważających się za lepszych od zwykłych zjadaczy chleba.
Nadchodzą wybory, drzwi do Sejmu otwierają się zachęcająco na nowe twarze, powodując przeciąg historii, który tylko szkodzi wyborcom.
Dobra mina do gry - tak, wybory są swoistą grą polityków z wyborcami...

Dla urozmaicenia. Lokalnych niesnasek,
niekiedy nazywanych wojną. Na skrzyżowaniu
dróg do nikąd. - wojna, która donikąd nie prowadzi, to nie o nas ta wojna, tylko o stołki.
Kolejny Twój wiersz, który mnie zaciekawił

[żakote]

Cóz, mogę powtórzyć jedynie - wiersz nie jest zadaniem z interpunkcji, ba łamanie jej zasad jest środkiem wyrazu. Ale kwestia gustu oczywiście.

W tej formie bezformia, którą nazywasz środkiem wyrazu, nie znajdziesz we mnie czytelnika swoich wierszy.