pęknięcie

[emcek]

thumb_big_other_50357c9d5481025d8225677821a43c13.jpg

budzę się z twarzą w dłoniach
marszczę czoło jak morze fale
gwiazdy mijają w świetle reflektorów
pęknięte lustra kłamią wzdłuż nerwów

myśli z piasku rozdają czas
mój się zatrzymał bez kuranta
może warto zamienić smutek
w grudki złota i rozdać w potrzebie

na drodze co ciszą się kłania
wyniosła brzoza leczy bielą troski
oddam co moje jeszcze ciepłe

[Adela]

Odbieram ten wiersz jako wakacyjny smutek. Pozdrawiam,
A.

[em_]

Delikatnie napisane, ale przy tym ma swoją moc.
Jest tu kilka świetnych momentów np - myśli z piasku rozdają czas / oddam co moje jeszcze ciepłe -
dobry tekst, pozdrawiam

[haiker]

Jest tu jeden wers. Jeden, maleńki. Za to przenikliwy:

gwiazdy mijają w świetle reflektorów

Tu się, nomen omen, ogniskuje i Chaplin (zresztą bardziej z Gorączką złota niż Światłami wielkiego miasta), i industrializm, i spotkanie sacrum i profanum.

Bo marszczenie czoła jak fale, rozdawanie myśli, lecznicze działanie bieli brzóz itp. to bzdety.

[emcek]

Haiker demagogia bez związku, Haiker pisze..marszczenie czoła jak fale, rozdawanie myśli, lecznicze działanie bieli brzóz itp. to bzdety.jak widać powyżej nie dla każdego, nie wyłączając autora, uprasza się o merytoryczne komentarze a nie wybuchy emocji których nieciekawym
Dzięki Adelo, Em_

[Hosanna]

podoba mi się

myśli z piasku rozdają czas

1. widziałam takie ... obrazy .. piasek rozmazany na szkle i ktoś dłońmi burzy i układa wciąż nowe historie .. i ten obraz kłębiących się myśli z tych samych elementów okładających coraz nowe układanki

2. wewnętrzny niepokój akwarium
zamkniętej przestrzeni gdzie znów te same elementy wciąż się kłębią

i końcówka mnie urzeka

wyniosła brzoza leczy bielą troski
oddam co moje jeszcze ciepłe

brzozy mają w sobie coś magicznie kojącego

i podoba mi się chęć oddania swojego za życia

[EwaMagda]

emcek, dobry, bliski mi tekst
Miłego dnia