Pro publico bono

[skaranie boskie]

Niestety, adminów jest dwoje i oboje zaangażowani, choć po przeciwnej stronie w sprawę.
Kolejny epitet skopiuję, żeby był za świadectwo postawy twojej i twojej obrończyni.

Nie widzę sensu ani przyjemności dalszych dyskusji z takim indywiduum jak ty.

Mam nadzieję, że i ona, dla dobra portalu zastanowi się nad swoją postawą.

[Gloinnen]

Haiker, zawsze ceniłam Cię za Twoje celne uwagi o wierszach i za bezkompromisowość w komentarzach. Miałam też nadzieję, że potrafisz utrzymać polemikę na pewnym poziomie, dlatego powstrzymywałam się do końca od interwencji.
Ta dyskusja jednak zaszła za daleko i przekroczyła pewne granice. Jest mi przykro z tego powodu. Czym innym jest ocena utworu (nawet najostrzejsza), a czym innym dywagacje na temat poziomu intelektualnego innych czytelników.
Myślę, że 7-dniowe "wakacje" pozwolą Ci przemyśleć sprawę.

[Hosanna]

czasami zobaczyć można dopiero po zamknięciu drzwi

czasami dopiero gdy pojawi się pokora

a tu dwa w jednym

bo podobno najtrudniej jest przyjąć odrzuconych a oni sa wśród nas czy tego chcemy czy nie
są i działają
skutki nas dotykają osobiście
zapachem w autobusie, ustawą w sejmie, uderzeniem pięści w zaciszu domu

[Alek Osiński]

Problem wszelkiego rodzaju odrzucenia społecznego na pewno bardzo ważki,
a działania pro publico bono z pewnością zbyt nieliczne, chociaż są jaskółki,
to na pewno nie wśród rządzących. Swoją drogą zastanawiam się, czy mogłoby
być inaczej - społeczeństwo zniszczone mentalnie (a mam i na myśli pośrednio późniejsze pokolenia)
a również i biologicznie, przez wojnę i peerel, rzucone nagle na żer kuszącej konsumpcji,
bazuje ciągle głównie na instynkcie samozachowawczym, jak ludzie którzy przeżyli obozy.


Z drugiej strony to też sprawa punktu siedzenia. podejrzewam,
że wielu tych którzy biadolą nas losem (zasadnie, czy nie - bo są też ludzie, którzy biadolą
dla zasady zawsze - sam znam takich) gdyby im się powiodło nie pamiętaliby o braciach
w biedzie i mieli o świecie zupełnie inny światopogląd. Poza tym trzeba pamiętać, że szofer
nie jest poza zasięgiem i zawsze można go złapać za wszarz i wyciągnąć zza kierownicy,
co jednak mało komu przychodzi do głowy.

Wiersz ciekawy. Muszę Cię jednak zmartwić Glo. O podobnych sprawach, jak również i o galeriach,
piszą także w "Fakcie". Wnioski musisz jednak już sama wyciągnąć;)

[Berele]

Wada fabryczna, zamknięte drzwi - dobre figury. W wierszu tym jednak brakuje mi refleksji nad nowomową.

[Gloinnen]

Jeszcze raz podkreślam, niczego nie chciałam tym wierszem nikomu udowodnić.

Nie publikowałabym celowo gniota, to chyba oczywiste, a tym bardziej nie wysyłałabym na żaden konkurs. W mojej ocenie wiersz był udany, choć naturalnie tylko w mojej.

Powstał rok temu, jako zapis pewnej sytuacji ulicznej. Jechałam autobusem przez miasto i w pewnym momencie wsiadł do niego taki typowy menel - denaturowiec, na mocnej bańce. Zaczął się awanturować i wykrzykiwać różne rzeczy, z czego większość dotyczyła polityki i tego, jak to ówczesna klasa rządząca rozkradła majątek narodowy i zniszczyła społeczeństwo. Oczywiście komentarze te były utrzymane w klimacie, jaki próbowałam odzwierciedlić poprzez wypowiedź ujętą w kursywę.
W autobusie konsternacja, w końcu jakiś bysio z karczychem wywalił menela z pojazdu. A mi to wszystko wydało się jakieś takie przygnębiające. Ta scenka rodzajowa była dla mnie sednem tego, co nazywa się w programach partyjnych "wykluczeniem społecznym".
Z którym trzeba walczyć, a jakże. A jak owa walka wygląda, to było akurat świetnie widać na załączonym obrazku.