kilka kropel otuchy

[Napoleon North]

nie masz już siły
we mgle
tylko mogiły

krzyczą łzami
rozdrapanymi ranami
opowiadają na zarzuty

pusty dom
zasypia na uboczu

czas o nas zapomniał
we śnie jesteśmy wszyscy razem

marmur cmentarny nam nie straszny
gdy w głowie szumi Chrystus

[eka]

Dwa podmioty liryczne, indywidualny w części pierwszej i zbiorowy w drugiej. Żywy i zmarli.
Pocieszenie od nich, śpiących.

gdy w głowie szumi Chrystus

Bardzo ciekawa analogia z winem szumiącym w głowie.
Rzeczywiście - otucha.

Pojedyncze rymy rytmizują początek. Nie wiem, czy przypadkowe.

Niezbyt gra ten fragment:

tylko mogiły

krzyczą łzami
rozdrapanymi ranami

Zostawiłabym:

tylko mogiły
odpowiadają na zarzuty

aby zachować konsekwencję w poincie.
-------------------------------------------
Ale całkiem niezły to wiersz.
Pozdrawiam.

[haiker]

Zadaniem mogił nie jest zniechęcanie, ale raczej przypominanie (o śmierci). Chrystus, którego przywołujesz w puencie, powiedział "zostaw umarłym grzebanie ich umarłych" (Mt 8,22). Wprawdzie tam chodziło bardziej o "umarłych" duchowo, trzymających się starych kanonów, ale zawsze.

Cały wiersz upakowany sentymentalnymi, rzewnymi kawałkami. Pod koniec dwuznaczna przyczyna "szumu". Może chodzi o bycie pijanym Chrystusem (wcale nie takie głupie szczęście), ale także jako paralela do szumu drzew cmentarnych ewentualnie wierzb.

Koniec przeczy początkowi. Zasadniczo całość można zastąpić oklepanym "Alleluja! i do przodu". Bo istota wiary polega na tym, by się nadmiernie nie zastanawiać. Siłą wiary jest właśnie wynikająca zeń motywacja, także, a zwłaszcza, na przekór okolicznościom.