Ponad zdziwieniem

[anastazja]

wsłuchane w szum skrzydeł
oddechem unoszą się ponad niebo

czerwienieje żalem
chmury w ostatnich promieniach
dzielą z nim ciężar

natura o oczach starszych niż życie
wieczne odcienie nastrojów

[karolek]

.

[lczerwosz]

A ja zobaczyłem klucz odlatujących ptaków. Nie wszystkie powrócą.

[czochrata]

Tak lubię Twoje nastrojowe tekst,Anastazjo...pozdrawiam

[Henryk VIII]

Jak to jest, Anastazjo, że kiedy " niebo czerwienieje" zawsze robi się smutno. Powiało przemijaniem. Takie życie...
H8

[haiker]

Skrzydła-czerwień zachodu-katedra...

I udało się jeszcze ten banał podnieść do potęgi - życie odwieczne.

[em_]

Tak sobie nieśmiało pomyślałam, że można zrezygnować z przemyśleń i z katedry, ale to moje odczucie..
- oczy starsze niż życie - świetne

[anastazja]

Bardzo dziękuję wszystkim za komentarze, jak najbardziej konstruktywne. Znalazłam braki, które starałam poprawić. Pozdrawiam.

[coobus]

niebo czerwienieje wieczornym żalem
chmury w ostatnich promieniach pozdrowień
dzielą swój ciężar żalu

niebo czerwienieje wieczornym żalem
chmury w ostatnich promieniach pozdrowień
dzielą z nim ten ciężar

Ten zdublowany żal troszkę mi zazgrzytał, dlatego spojrzałem na ten fragment z tej właśnie strony. Pozostawiam Twojej ocenie, bo jest ważniejsza w tym wypadku od mojej.

Wróciłaś wypoczęta. I pewnie szczęśliwa. Czerwone niebo tego nie psuje, refleksje są wpisane w chwile radości.
Wiersz mi się podoba. Masz swój styl i sposób wyrażania myśli. To cenię

[anastazja]

Ten zdublowany żal troszkę mi zazgrzytał, dlatego spojrzałem na ten fragment z tej właśnie strony.

nie mam pojęcia, jak to zdublowałam. Oczywiście masz rację zdejmę jeden żal. Dziękuję Coobusku.

Wróciłaś wypoczęta. I pewnie szczęśliwa

- to prawda, bardzo. Pozdrawiam.