Inkarnacje

[Marcin Sztelak]

Gdy kalendarze zasną muśnięty słowem
już nie udźwignę. Spijając wszystkie zachłyśnięcia
spocznę poza strefą sztormów.

Może powróci twoje imię – kimkolwiek wtedy będziesz.
Wszystkie niespełnione obietnice zapisane na marginesie
aktu urodzenia ułożą się w ciąg liter:

Kropla wieczności waży więcej niż całe morze czasu.
W końcu zrozumiem, a później tylko cisza, cisza, cisza.

[Bazyl]

Może powróci twoje imię – kimkolwiek wtedy będziesz.

albo czymkolwiek...np.drzewem,pozdrawiam

[eka]

Kropla wieczności waży więcej niż całe morze czasu.

Już czytałam to mądre zdanie w Twoich wierszach. Wracasz, drążysz - bo i warto.
Mnie tutaj wszystko się podoba, wręcz powiem, że uważam go za najlepszy dotychczas przeczytany Twój wiersz.
Jedynie co napisałabym inaczej to owa cisza. Powtarzaniem trzykrotnym osłabiasz jej moc w kontekście poprzednich wersów. Trochę to efekciarskie, sorry.
Jedna mówi dobitniej.

Oczywiście wg mnie.

[Alek Osiński]

No, to liryka, która robi wrażenie, faktycznie
serce może drgnąć, a po strunie przejść cisza -
ta potrójnie powtórzona, chociaż faktycznie
na pierwszy rzut oka pachnie efekciarstwem,
to w rzeczywistości może być jednak uzasadniona
jako odniesienie do hamletowskich trzykroć
wymienionych słów, których, okazuje się,
w ostatecznym rozrachunku, mimo domniemanej
miałkości, może jednak brakować...

[eka]

Dobry tytuł, nic o nim nie wspomnieliśmy, Alku.

Jak już się zrozumie kroplę wieczności w sobie, dozna śmierci, żadne słowo stąd nie będzie ważniejsze. I fakt, może być to nawiązanie do Szekspira.
To się wycofuję.

[semiramida]

Ta kropla każdego z nas kiedyś przepełni... :))) semi.

[Garga i Panta]

W końcu zrozumiem, a później tylko cisza, cisza, cisza.

lepiej późno niż wcale