Przebudzenia

[Marcin Sztelak]

Emerytowani bohaterowie spotykają się każdej soboty
w tandetnym piekiełku. Z tektury i gipsu,
z odłażącą farbą.

Doskonale wiedzą, że jest ono warte dokładnie tyle,
co wszystkie miejsca, gdzie każdy bywa
tylko przejazdem.

Jednak wznoszą toasty, sącząc
słowa przez spalone wargi. Sto procent wódki
przynoszącej zbawienie, przynajmniej z głową
mocno dociśniętą do stołu, pomiędzy zakąski.

Ożywczy bełkot, a w oczy wsącza się blask spoza
zmatowiałych okien.
I tyle wystarczy, reszta jest milczeniem
wydawanym w drobnych.

Do zebrania na czworaka, po drodze ku dalszej
części kalendarza.

[eka]

Przebudzenia emerytowanych bohaterów - mniemam, że literackich?

a w oczy wsącza się blask spoza
zmatowiałych okien.

Właśnie.