Sklep z szarymi, brudnymi swetrami

[Marcin Sztelak]

Bio hazard – strefa rażenia, epicentrum.
Jednak wchodzimy zasłaniając usta
papierosem. Zgaszonym przez opad.

Później już normalnie, oczy łzawią,
pot spływa wzdłuż kręgosłupa.
Stygnie, coraz zimniej,
a swetry porozciągane.

Ręka w rękę, z przyklękiem,
skłaniamy głowy
przed ekspedientem.
Najwyższa półka.

Krzyczy: po prośbie? wynoście się,
wynoście. Chociaż przyszliście
z krainy mlekiem i miodem
spływającej.

Więc w drogę, bez dalszych ostrzeżeń,
takich jak: Baczność! Wyprzedaż.

[em_]

Jeden z lepszych wierszy, jakie ostatnio czytałam.
Pozdrawiam

[oskari valtteri]

otwierające "Bio hazard" skojarzyło mi się z Biohazard - amerykańską kapelą (taka mieszanka hardcore punk rapcore metal).
a wiersz, cóż, fajnie napisany, coś w rodzaju "z igły - widły". niby malutki pojedynczy obrazek, niby nic nie znaczący - a jednak.