Niektóre z ptaków wiedzą lepiej

[Alek Osiński]

Znają ścieżki. Synogarlice, wilgi, szpaki koniecpolskie
nad rubieżami pyłków, lepkich i ciężkich.
Razowce, zastygłe w poprzek śpiewu.

Nie rozumiem teorii ich narracji,
utajonych faz rozwoju, trudno przeczuć
chwilę, kiedy słuchający zostaje sam.

Mimo wszystko dobrze nam życzą.
Mniszki i nimfetki wierzące w dzień siódmy,
następne, nie do uniknięcia (chociaż
z szacunku mówi się czas) brak im ogłady

nie znęcają się jednak. W chórze z innymi
spełniane są jedynie milczące umowy,
a spróbuj coś wyrzucić, sam pewnie
wylądujesz na lodzie.

Wiadomo – głos oddaje się zawsze
w ostatniej możliwej chwili.

[Bożena]

w tematyce ptaków nie jestem mocna jednak większość śpiewa jak- większość- rzadko kto się wyłamuje- wiersz dla mnie zagadkowy

wszystkiego dobrego na Święta

[anastazja]

Ukryłeś ludzką osobowość w ptakach. Nie sądzę Alku, że myślałeś o ptakach.

[eka]

To ładne metaforyczne zadumanie nad istnieniami. Odrobina goryczy, sporo refleksji, wręcz pokory. Wiersz, który swobodnie płynie, a tu przecież o lataniu.
Pozdrawiam.

[iTuiTam]

...
Nie rozumiem teorii ich narracji,
utajonych faz rozwoju, trudno przeczuć
chwilę, kiedy słuchający zostaje sam.
...
nie znęcają się jednak. W chórze z innymi
spełniane są jedynie milczące umowy,
a spróbuj coś wyrzucić, sam pewnie
wylądujesz na lodzie.

Wiadomo – głos oddaje się zawsze
w ostatniej możliwej chwili.

Się rozskrzydliłeś
A jest o czym.
Ciekawe metafory i analogie z tymi, co bez skrzydeł.

[Adela]

Wiersz, moim zdaniem, sklania sie w strone prozy, nie wiem czy w tym przypadku to proza poetycka, ale te rozmyslania maja cos w sobie:)
Pozdrawiam serdecznie,
A.

[eka]

Nie rozumiem teorii ich narracji,
utajonych faz rozwoju, trudno przeczuć
chwilę, kiedy słuchający zostaje sam.

Celne to! Obecność i śpiew ptaków - jakże ulotne zjawiska.

[Alek Osiński]

Dziękuję Wam za wgląd...

Również wesołych świąt życzę, a przynajmniej znośnych