Kontrolowana strefa zgniotów

[Marcin Sztelak]

Ciążą na mnie grzechy młodości i głupstwa
wieku dojrzałego.
Nierozgrzeszony wtopię się w podłoże, zgodnie
z planem zagospodarowania nieużytków.

Na razie liczne wyrwy w życiorysie wymuszają potknięcia.
Leżąc jak długi piszę, co długopis na kartkę przyniesie.
Albo nowocześniej – klawiatura na monitor.

Szczęściem jeszcze mam spory zapas miejsca
na przegrane i błędy.
Jednak wiem – nie będziesz czekać aż wyprostuję
wszystkie załamania świata.

Cóż, takie jest życie – mruczę, wgapiony w puste miejsce
na ścianie. To, gdzie powinno wisieć nasze zdjęcie.

[oskari valtteri]

odczłowieczałbym. na przykład tutaj:

"Leżąc jak długi piszę, co długopis na kartkę przyniesie."

"Leżąc jak długi piszę, co długopis na kartkę wyleje."

no i to: "grzechy - nierozgrzeszony" - aż się prosi o coś "ponad".
a Autor potrafi, na pewno

[Gloinnen]

Jednak wiem – nie będziesz czekać aż wyprostuję
wszystkie załamania świata.

Cóż, takie jest życie – mruczę, wgapiony w puste miejsce
na ścianie.

To wystarczy, po mojemu, za wiersz.

Pozdr.