duma nie

[Pier]

"jeśli się nie powiedziało a
be jest niekonieczne"


im więcej we mnie małego chłopca
tym bardziej nie mogę zrozumieć
dlaczego życie to za mało

nikt nie jest przygotowany
od narodzin do śmierci
choćby dziewięć łagodnych miesięcy
i dziewiędziesiąt brutalnych lat
jednobardzomyślnie każdy wybierze
nadzieje rubryki i worek

coraz głośniej rozumiem
spuszczony wzrok dziadka
będziesz wiedział gdy przyjdzie
jak pieczęć po długim liście
w zupełnie obcym języku

[Gloinnen]

coraz głośniej rozumiem
spuszczony wzrok dziadka
będziesz wiedział gdy przyjdzie
jak pieczęć po długim liście
w zupełnie obcym języku

Piękna strofa.


Glo.

[eka]

Tytuł wiele mówi. Samowystarczalność życia okazuje się być ułudą.
Dobry wiersz, ale tutaj coś nie gra:

jednobardzomyślnie każdy wybierze
nadzieje rubryki i worek

Zaimek upowszechniający - każdy już wystarcza. Tak myślę, ale to tylko moje odczucie.

[Pier]

jednobardzomyślnie czyli bardzo jednomyślnie... ot tak sobie czasem lubię.... ale przebardzopraszam jesli utrudniłem niepotrzebnie

[eka]

przebardzopraszam jesli utrudniłem niepotrzebnie

spoko, pojęłam - dzięki za szerokie objaśnienie zamysłu. Wiesz co, zrobiłabym to lepiej.

[Pier]

ależ proszę:))

[anastazja]

O, tak. Do zamyślenia Pier. Coraz mniej czasu i nigdy dość życia. W mlecznych oczach staruszków czai się ból. Piękny wiersz, zwłaszcza ostatnia. Pozdrawiam.

[oskari valtteri]

niebanalnie, fajnie.
hm. ten "worek" to dla mnie jak "torba i kij". można podumać, fajnie.

[Pier]

taaa worek jako torba i kij .. i jako czarny worek na koniec podrózy..