stara focia

[zimny grog]

---

[witek kiejrys]

czarny humor?

[zimny grog]

czarny humor?

powiedzmy szary

oj tam nie ma za co panie Witku

[Alek Osiński]

majolikowy anioł stróż
no cóż
nie zawsze upilnował

fajna ta końcówka, z tym że trochę za mało informacji,
żeby uchwycić konkret, złapać nić wątku, bo przy takim
zapisie całości tekstu można w zasadzie domyślić się wszystkiego,
a wszystko chyba jednak za bardzo graniczy z nic...
moim zdaniem oczywiście

[zimny grog]

fajna ta końcówka, z tym że trochę za mało informacji,
żeby uchwycić konkret, złapać nić wątku, bo przy takim
zapisie całości tekstu można w zasadzie domyślić się wszystkiego,
a wszystko chyba jednak za bardzo graniczy z nic...
moim zdaniem oczywiście

stara leica= bardzo dawno
pyzata buzia= miły bobasek
cdn poz kadrem= wiadomo

[she]

Intryguje mnie ten majolikowy anioł stróż. Czy to metafora kryjąca kogoś konkretnego "czuwającego" nad dorastającym oseskiem, czy jedynie symbol. Coś na kształt talizmanu, figurki mającej chronić
Nie wiem dlaczego, ale tekst bardziej podpinam do dziewczyny, choć przecież może być też mowa o chłopcu. Widzę aniołeczka na zdjęciu z dzieciństwa. Cdn hmmm... Czyżby wylazło diablątko?
Taka refleksja mnie naszła, że czasem rodzice są tak ślepo zapatrzeni w dzieci, że ciągle wydaje im się, że ich syn czy córka to aniołeczek o niewinnej buzi ze starego zdjęcia. Nie wiedzą, co ich dzieciaki robią wtedy, gdy tracą ich z pola widzenia.
A potem czasem... przeżywają szok.
Dla mnie to tekst, który w sposób lekki, żartobliwy, może troszkę ironiczny ukazuje zmiany w czasie, pewnie dorastanie, popełnianie błędów.
W sumie dość fajnie.
Pozdrawiam

[zimny grog]

Nie wiem dlaczego, ale tekst bardziej podpinam do dziewczyny, choć przecież może być też mowa o chłopcu. Widzę aniołeczka na zdjęciu z dzieciństwa. Cdn hmmm... Czyżby wylazło

przeglądałem stary rodzinny album, było tam zdjęcie z początku lat pięćdziesiątych eksponujące milusiego chłopczyka ( z racji loczków można dostrzec dziewczynkę). Z biegiem wiosen chłopczyna nabierając wiedzy życiowej od pobożnej babci

Intryguje mnie ten majolikowy anioł stróż

stawał się gorącym admiratorem, hipotetycznego aniołka opiekuna. Babcia będąc na którejś z rzędu pielgrzymce kupiła dla niego

symbol. Coś na kształt talizmanu, figurki mającej chronić

czym dalej w życie po za owym sielankowym kadrem, jakby tej admiracji ubywało.

Dla mnie to tekst, który w sposób lekki, żartobliwy, może troszkę ironiczny ukazuje zmiany w czasie, pewnie dorastanie, popełnianie błędów.
W sumie dość fajnie.

błędy były coraz cięższe, kuśkańców na opamiętanie... (może za słabe)

pozdrawiam