Żarłacze

[Marcin Sztelak]

Siedzimy w branży robienia dobrze
i źle. Po uszy, nawet czubki.
Czyniąc znaki zrozumiałe dla wybrańców
zawiązujemy nici – spiski na klatkach.

Wątek, osnowa oraz schody: wstępne,
zastępne, bo góra – dół to tylko kierunek.
Nic nie mówiący o zwrocie,

czasami przeciwstawnym, częściej współgra
z marszrutą. Wysoko unoszone
kolana i stopy równo.

Nawet w ostatnim szeregu, który będzie
pierwszy. Jeśli nastąpimy na drogę
powrotną, na przestrzał.

[eka]

Żarłoczni w dobru i złu.
Generalnie relatywizm.
Bardzo ciekawy wiersz.