a co to za dziewczyna

[Podróżniczka]

czego pragniesz zapytałam
a on skulił się od środka
wody w usta nabierając
przymknął oczy

wiem
nie lubisz gdy za blisko
stara trema się odzywa
a ty nie masz sił czy chęci
bądź butów nie rozpoznajesz


mam znajomą młodą świeżą
świat jeszcze oczami dziecka ogarnia
i...jest słoneczna

więc nie będę więcej drążyć
zapoznam cię z tą dziewczyną

[Ewa Włodek]

hmmm...
zacznę od formy, bo - moim skromnym zdaniem - ciekawa jest! Tonizm, przy lekturze narzuca się rytm, melodyka mantry. Jeśli efekt zamierzony - dobrze, jeśli przypadkowy - też dobrze. Jedno, co mi zgrzytnęło, to to:

a on skulił się po sobie

bo w żaden sposób nie mogę sobie wyobrazić kogoś, kto się "kuli po sobie", nawet - metaforycznie. Po prostu te słowa w tym zestawieniu "nie znaczą" - albo ja jestem niekumata, co też nie jest wykluczone. No, i wielokropek - nie jest chyba konieczny?
Treść: cóż, wydawałoby się, że chodzi tutaj wprost o kobietę, która chce swojemu mężczyźnie (kimkolwiek on jest) przychylić przysłowiowego nieba, nawet rając mu inną, młoda kobietę, byle tylko był szczęśliwy. Ale wydaje mi się to zbyt proste, wyczuwam głębszy sens - choćby te buty: złożony symbol, wskazujący na status noszącego je, na to, że ktoś jest sobie panem, ale też nie głupio jest uwzględnić ich aspekt magiczny. I czytając wiersz przez tropy można się doczytać relacji między dojrzałą kobietą (matką?), a mężczyzna, który jeszcze z jakichś przyczyn (wiek, niedojrzałość) nie potrafi się znaleźć w życiu, więc sposobem na wprowadzenie go i może poprowadzenie byłaby druga osoba, ewidentnie pozytywna (słoneczna, choć, u licha, słońce nie zawsze jest dobre). Ech, te symbole...
W sumie - z przyjemnością poczytałam...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Podróżniczka]

Witaj Ewa,

wyrażenie "kulić się po sobie" znam z czasów wcześniejszych,które stosowane było często w mowie potocznej-albo może coś mi się pomyliło? Wymieniłam i myślę, że jest czytelniej.
Świetnie odczytujesz intencje autora.Pozdrawiam serdecznie