poniedziałek i czwartek

[blad_rewolucji]

poniedziałek i czwartek

zniknęliśmy z zatrutej powierzchni ziemi
pomiędzy popękane ściany starych kamienic
w wysokich pokojach przyszło nam egzystować
po krótkiej burzy czas się na nas oburzył

poniedziałek i czwartek ile to jest warte?

z dusznych miejsc wychodząc
zapomnieli ukłonić się emerytowanym bogom
ponad nami miasto rozkłada chmur parasol
gniewem mórz zawrócone słowa w gardle utknęły

poniedziałek i czwartek ile to jest warte?

na amen zatkane uszy nie słyszały
wołanie o ciszę łamie
wołanie w ciszy wyszeptane
krzykiem zdobywane spokoju łąki całe

[skaranie boskie]

po krótkiej burzy czas się na nas oburzył

Czy rym wewnętrzny zamierzony?
Myślę, że przypadkowy, bo nigdzie nie dostrzegam konsekwencji, poza wersami z poniedziałkiem i czwartkiem które już przypadkowe nie są. A skoro coś pozostawiasz przypadkowi, to znaczy, że nie panujesz nad piórem.

rozkłada chmur parasol

spokoju łąki całe

Powyżej zacytowałem dwie nieciekawe inwersje.
Wiem, że inwersja jest środkiem wyrazu, wiem też, że stosowana z sensem i tam, gdzie potrzebna, dodaje wierszowi uroku. Twoje pozbawione obu wymienionych cech, tylko szpecą.
Nie przekonał mnie ten wiersz, choć muszę przyznać, że widzę w nim materiał na coś o wiele lepszego.