bezsenny wiersz

[marta zoja]

za oknem ciągły chłód liże
moje gołe bezdomne stopy
nic się nie zmienia w losie
tylko świat pędzi do przodu

gdzie różane kolce wykrywają
subtelności dnia i nocy ciszą
jeden wielki szczęśliwy dzień
przebija i łamie serce na pół

już nie płaczę utuliłam się
samotnością w poszukiwaniu
straconego czasu Prousta

"Przychodzi w życiu godzina – jesteś jeszcze od niej bardzo daleko – kiedy znużone oczy znoszą już tylko jedno światło, to, które piękna noc, jak dzisiejsza, tworzy i sączy wraz z mrokiem; kiedy uszy nie mogą już słuchać innej muzyki prócz tej, którą gra blask księżyca na flecie milczenia. Gdzieś w połowie niewiadomego drzewa niewidzialny ptak siląc się skrócić dzień zgłębiał przeciągłą nutą otaczającą samotność; ale otrzymywał od niej odpowiedz tak jednomyślną, odzew tak nabrzmiały ciszą i bezruchem, iż można by rzec, że zatrzymał na zawsze chwilę, której bieg chciał przyśpieszyć."

Marcel Proust

[coobus]

A więc i Ciebie, Marto, dopadło poszukiwanie straconego czasu. Cóż, maj też się nadaje do tego, jak każdy inny miesiąc. Bo przychodzi w życiu godzina...
Podoba mi się ten wiersz. Goń dalej króliczka

[Alek Osiński]

w poszukiwaniu
straconego czasu Prousta

Proust, Marto poszukiwał swojego utraconego czasu
i pewnie każdy z nas musi się obejrzeć za swoim
"utraconym", skoro nie chciał na niego poczekać
i zostawił za bardzo w tyle

[anastazja]

nic się nie zmienia w losie
tylko świat pędzi do przodu

- a no pędzi Martuniu. Przyjemnie było pochylić się nad Twoją myślą.

[Adela]

Podoba mi się ten bezsenny, aczkolwiek senny, smutny klimat i nocne poszukiwanie.
A.

[marta zoja]

Coby dziękuję za zatrzymanie się, nad moim straconym czasem
Alku, Anastazjo, Adelo Z uszanowaniem Waszego czasu

Pozdrawiam MZ