Widokówki z natury

[Marcin Sztelak]

Nie ma czasu na poezje, kiedy kwiaty
więdną jak rażone. Półmroki zaległy
na znanych ścieżkach, dookoła głowy.

Zagubienia zbierają żniwo, plon wędrówek
pomiędzy szafą i oknem. W szafie szkielety,
za szybą przyszłość. Bliżej nieokreślona,
jednak z drażniącym przeczuciem zmian,

niekoniecznie na dobre. Już lepiej pisać,
nawet to, co noc przyniesie. Drapieżnie
wgryzająca się w pejzaż, jeszcze przesycony
upadłą kartką z kalendarza.

I tak od wschodu do zachodu
człowieczeństwa.

[eka]

Zagubienia zbierają żniwo, plon wędrówek
pomiędzy szafą i oknem. W szafie szkielety,
za szybą przyszłość.

Ta widokówka -

[Fałszerz komunikatów]

I trafiłem wraz z tym wierszem do Muzeum Człowieczeństwa. Za szybą przeszłość, którą można biernie obserwować i wyciągać wnioski. Nic poza tym, bo wszelkie działanie, nawet wołanie o nawrócenie nie jest pretekstem do zmian. Peel siedzi jak zamknięty w baśniowej wieży i ogląda te wzloty i upadki człowieczeństwa i nic na to nie może poradzić. Taka już tytułowa natura ludzka. Nie uczymy się na błędach.
Mocny i mroczny to obraz, który nam przedstawiłeś. Nie mam pytań.