Adelaide house

[Qń Który Pisze]

Starość, to okrutna cena, za każde życie. Jak piętno wypalone w dniu urodzin. Oczywiście u każdego przebiega inaczej. Nierzadko samodzielność pozwala cieszyć się starością. Ciałem można władać, ale gdy szwankuje umysł - przepaść jest nie do przebycia.
Obyśmy byli mobilni do końca i najlepiej umierać podczas snu. Przenosimy się bezwiednie tam, gdzie nie musimy wierzyć, że istnieje cokolwiek poza wiarą.
Ciekawe opisanie starości, przed którą nigdy nie uciekniemy i kiedy patrzymy na starych ludzi, pomyślmy czasami, że oni wiedzą to, czego my jeszcze nie doświadczyliśmy. Przekazują nam cierpieniem na twarzy i przezroczystymi źrenicami zanikania.
Pozdrawiam, Adelciu

[Adela]

Hossano, Qń-iu bardzo dziękuję za lekturę, ciekawe komentarze, przemyślenia.
A.