Panteon

[Marcin Sztelak]

Wita nas bełkot nawiedzonych:
Kto się boi złego wilka?
Bogowie nie mają cieni, tworzą je w głowach
przygodnie spotkanych proroków.

Jednak każde objawienie jest osobiste,
bo wcale nie ma zakończeń,
nawet gorzej – szczęśliwych.

Są tylko podróbki, zgarbione plecy kopistów,
zgrzyt papieru o papier. I niewiele znaczące:
wycisnąć wodę z kamienia to sztuczka,
odwrotnie – sztuka.

O tym właśnie śpiewa królowa nocy:
Kto się boi złego wilka?
Mój miły, nigdy nie wierz tej zimnej suce
Poezji.

[Sede Vacante]

Zaczęło się ciekawie - taki wiersz o przewodnikach boskich na ziemi, hihi.
Potem się zgubiłem. Słowa zrozumiałe, obraz widzę, ale znaczenie straciłem.
Nie umiem połączyć dwóch zwrotek ostatnich, z dwiema pierwszymi.
Te pierwsze wydają się mówić o fałszywych prorokach.
A potem?
Kwestia mojego nieodgadnięcia. Ale tak właśnie jest. Dzielę się swoimi odczuciami. Więc podoba mi się ta pierwsza połowa. Drugiej nie zrozumiałem.