Kostuch.

[Karma]

zarażam cię znikaniem.
jeszcze warstwa, czy dwie i zabraknie
argumentów, mogących zaboleć
bardziej niż szmer
- niestabilność co większych miast
w których przyjdzie nam umrzeć za świat,
nieobchodzący urodzin.

to esencja egoizmu, choć przecież płaczę
- karmią mnie
kałuże, którym przysiągłem posłuszeństwo.
- kapią pasmem wprost na wiatr
rozrzucający włosy na siebie, czy na marne
- z podłóg łatwiej w końcu zebrać czas,

przewodzenie.

[Napoleon North]

Ave

Tych esencji jest aż za nadto .
Kostuch może zapiekany ?
Mniam

Fsajny wiersz

[Karma]

No to fsajnie! haha.
Dzięki za wizytę i posiedonko. Wszystkiego dobrego, na nowej drodze życia.

[anastazja]

Fajne metafory - choćby ta: kałuże, którym przysiągłem posłuszeństwo. nie byle jakie wykonanie. Mnie się podoba.

[Henryk VIII]

Witaj,
piszesz: " to esencja egoizmu, choć przecież płaczę
- karmią mnie..." i piszesz:" kapią pasmem wprost na wiatr
rozrzucający włosy na siebie, czy na marne"
Zestawiasz ( zderzasz przeciwieństwa) , co daje efekt pogłębienia emocji zawartych w tekście. Ciekawie. Zastanawiam się , czy Twój wiersz ma bardziej krzyczeć, czy szeptać o... Pozwolisz zatem, że podumam dłużej nad Twym niebanalnym tekstem...

[Karma]

Bardziej szeptać, aczkolwiek przecież nawet szepty są różne. Nie maja takich samych natężeń, czy nawet nie zawsze są kierowane w konkretne ucho. Szept też może być krzykiem, najprościej mówiąc. A zderzenia przeciwstawnych metaforyk, to chyba mój sposób na życie - w ogóle. Słowa ciężkie, czyny ciężkie brzmieniowo potrzebują tych lżejszych, żeby się uwypuklić. Taka karma. Dzięki, że jesteś.

Podobnie Ty, Anastazjo - piękne imię.

[Sede Vacante]

Oj, Karmo, to jest wiersz dla takiego popaprańca, jak ja!!!
Świetny, trafił mnie od pierwszego wersu, w samo serducho!
Jest w nim - dla mnie - tyle chęci ucieczki, zerwania się z tego świata, pogubienia, psychodelia nawet delikatna. Jakby pisany dla kogoś, kto zupełnie nie pasuje do tego świata i chce z niego uciec, gdzie pieprz rośnie, a przy tym wziąć ze sobą kogoś jeszcze.
Jakaś włóczęga, niepokój, nieprzystosowanie...czyli wszystko, co nosze w sobie.
Ciekaw jestem, jaka jesteś ty, osobiście. Myślę, że z ciebie kawał temperamentnej baby, co nie owija w bawełnę, pewnie byśmy się zagryźli po minucie, haha.
Rozkosznie!!!

[Karma]

Ma mnie kto gryźć, więc nic by z tego nie było

I to jest cały sek tego tekstu - żeby nie uciekać samemu. Bo samotność śmierdzi pokrzywami i kłuje jakby wpadł człowiek w akacje i tam jeszcze jakiś oset zastał. To wbrew pozorom o chęć obecności chodzi. Dzieki za tak entuzjastyczne przyjęcie, nie zakochaj się tam!!! :P hahaha

[Sede Vacante]

Ja zakochuje się tylko "na żywo", spokojnie, poza tym, jestem ciężki do tego(osobowość "borderline").
Tak że to nam/mi/tobie, zdecydowanie nie grozi.

Wiersz świetny - raz jeszcze.

[Karma]