Moje stany doskonałości

[Sede Vacante]

Kręcę sznur z twoich włosów.
Chcę umrzeć w tym stanie,
kiedy się kocha naprawdę.
Kieruję twe oczy na siebie, jak lufy,
i salwą!
Chcę umrzeć w tym stanie.

Duszę się twoim mocnym uchwytem.
Chcę umrzeć wtedy, kiedy się kocha najmocniej.
Topię się w łzach twoich.
Eksploduje głowa od głosu.
Wykrwawiam się od zębów w rozkoszy.
Chcę umrzeć w tym stanie,
kiedy się kocha najwięcej.

Umieram więc, cały, od ciebie.
Chcę pozostać w stanie wieczności.

[karolek]

.

[skaranie boskie]

Hmm...
Patetycznie to ująłeś.
Rzekłbym, że poszedłeś po bandzie.

Kieruję twe oczy na siebie, jak lufy,
i salwą!

Z tą salwą, to może ostrożnie, ale nie mam nic przeciw kilku lufkom.

[Gloinnen]

Kręcę sznur z twoich włosów.
Chcę umrzeć w tym stanie,
kiedy się kocha naprawdę.

Umieram więc, cały, od ciebie.
Chcę pozostać w stanie wieczności.

Właściwie cała treść i istota wiersza zawarte są w wyżej wymienionych fragmentach. Tutaj też można mówić o przebłysku poezji.

"topienie się we łzach", "wykrwawianie się" - z założenia miały zrobić mocne wrażenie na czytelniku, ale obawiam się, że odwrotne niż to, jakie planował Autor.

Wiersz na pewno jest bardzo szczery. Za bardzo chyba jednak ufasz czytelnikom, którzy zapewne przejdą obojętnie obok emocji, krzyczących w Twoim tekście.
Natomiast jeśli chodzi o walory literackie - potrafisz lepiej, dużo lepiej.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

Dla mnie za dużo " twoich". Ale ten sznur z włosów - fajny.
Znajduję to, co lubię.
Pozdrawiam

[Henryk VIII]

Udało Ci się naszkicować nie tylko portret własny ( emocjonalno duchowy), a równocześnie tajemniczej kobiety o długich włosach Piszesz: " Kręcę sznur z twoich włosów." - ja jestem na " tak".

[Gajka]

Sado-macho, ekspresja emocji aż kipi

[Sede Vacante]

Dziękuję za przeczytanie.
Nie mogę napisać, o kim i dlaczego tak, a nie inaczej, bo...nie pamiętam...
Ale podejrzewam, że to była jedna z tych kolejnych kobiet, które miały kochać, a okazały się sukami.

[skaranie boskie]

które miały kochać, a okazały się sukami

W tym cały jest ambaras,
żeby dwoje chciało na raz...