Wiercenia

[Marcin Sztelak]

Oprawcy polerują narzędzia,
te ruchy mają w sobie za dużo
erotyzmu. Odwracam wzrok

i tak zmęczony ciągłym falowaniem
światła. Nagromadzonego w nadmiarze,
aż konteksty tu i teraz pękają w szwach.

Zresztą to nie jest opowieść o odcieniach,
nawet nie fabularna. Oprawcy biorą się do dzieła,
w dalszym ciągu przesadnie akcentując podteksty.

Żałuję – nie mogę obrócić głowy, spoczywa
w prawie pieszczotliwych objęciach.
Nazbyt sprawnych dłoni.

[eka]

Dobrze napisane, ale możliwości interpretacji zbyt dużo, od stomatologa, wyrzutów sumienia, a nawet do krytyków twórczości.
Ale może nie potrafię powiązać wszystkiego w spójny odczyt.

[Sede Vacante]

Bardzo mnie zaintrygował ten wiersz.
Pierwsza zwrotka jest dla mnie najbardziej czytelna, więc urzekła mnie ABSOLUTNIE.
Potem momentami się gubiłem, wracałem i wracałem i...nie do końca rozumiem.
Lubię ten wiersz, dla pierwszej zwrotki. Potem, zwyczajnie za prosty jestem do tego wiersza.