Po śladach

[eka]

Przez chwilę błądziłem w krainie grzechu i emocji

---------------------------------------------------------------------------

ten rym "winy-pajęczyny" uwiera, zwłaszcza że jest wybitnie gramatyczny.

- przepraszam.

Druga rzecz, to nie rozumiem, dlaczego, skoro i druga, i trzecia strofa należy do kobiety (jak odczytuję), tylko jedna jest zaznaczona kursywą. Nie widzę tu logiki,

Czułe wiersze nasze. I pójdą
za tobą jak mokre arkady
i ciche zaułki.

A w tobie popłyną rześkie
fontanny, słoneczne arterie
jesienią wylane.


Druga tylko należy do kobiety i stąd kursywa. Spójnik A tego Ci nie zasygnalizował? Dziwne.

wnioskując po komentarzu Fałszerza, wiersz już swoje lata ma

Jest z końca grudnia 2014. Ale zmieniać go nie będę.
Pozdrawiam.

[Patka]

Sądziłam, że w pierwszej mówi mężczyzna, w drugiej kobieta odpowiada, a w trzeciej dopowiada. Nic w wierszu nie sugeruje, że druga strofa należy do mężczyzny albo do nich razem.

[Alga]

Czytając już pierwsze wersy pomyślałam o pewnym sonecie:

https://www.youtube.com/watch?v=G2PqMl6K87Q

Pozdrawiam

[eka]

Sądziłam, że w pierwszej mówi mężczyzna, w drugiej kobieta odpowiada, a w trzeciej dopowiada. Nic w wierszu nie sugeruje, że druga strofa należy do mężczyzny albo do nich razem.

- aż tak wiersz jest nieczytelny?

Patko, są dwa podmioty, a zwrotki tak im przypisałam:

(On:)
Gdybyś kochać przestała,
bo przeważą winy, co też
wyrwiesz z pajęczyny?

(Ona:)
Czułe wiersze nasze. I pójdą
za tobą jak mokre arkady
i ciche zaułki.

(On:)
A w tobie popłyną rześkie
fontanny, słoneczne arterie
jesienią wylane.

[eka]

Czytając już pierwsze wersy pomyślałam o pewnym sonecie

Ale się zasłuchałam... znakomite wykonanie.
A Pan Szekspir chyba powiedział wszystko.
Dziękuję Algo.

[alchemik]

No popatrz!
A więc to na Wrzeszcze po raz pierwszy spotkałem się z tym Twoim, pięknym wierszem.
Bardzo jestem ciekaw komentarza, który wtedy wstawiłem.
Bo widzisz, bardzo prędko zmieniają mi się różnorakie priorytety poetyckie.
Ale, broń Boże estetyczne.

Muszę się zgodzić z Piotrkiem.
Sorry, chętnie się z nim zgadzam.
I z Ewą, bo pajęczyna i pająki to mój ulubiony motyw.

I ten dramatyzm.

Pisz, Ewa więcej.

[eka]

Nie archiwizuję komentarzy, szkoda, teraz mogłabym Twój zacytować.
Dziękuję, Jerzy.