początek

[mazi]

gdy milczenie bolało
zamieniłem je w ciszę

i przypłynęły dźwięki

noc czarowała lirą
uśmiech księżyca

w zwierciadle miasta
poranek będzie tańczył rumbę
bo tylko ją znam
nie potrzebuję więcej

jakiś ptak przeleciał
i tylko ja go widziałem
wróci
przecież oczy nie kłamią

[em_]

milczenie zamienić w ciszę - jakoś specjalnie to się od siebie nie różni;
i przypłynęły dźwięki - czy cisza ma dźwięki, skoro jest ciszą?
Można powiedzieć - dźwięk ciszy itp ale Ty tego nie powiedziałeś..
W ogóle wiersz najbardziej podoba mi się po tych właśnie ciszach i dźwiękach
i według mnie można z tego zrezygnować.
Ładna puenta, pozdrawiam

[mazi]

milczenie zamienić w ciszę - jakoś specjalnie to się od siebie nie różni;

!!!? Cieszę się, że nie widzisz specjalnej różnicy... i życzę, żeby było tak dalej Dziękuję serdecznie za zaglądnięcie i pozdrawiam.

[em_]

Choć może cisza jest lżejszą formą milczenia..

[mazi]

To jest zupełnie coś innego!!! ...i wiesz, że mam rację. Milczenie jest bardziej osobowe albo personalne, cisza natomiast pozwala odsłonić tereny, wydawałoby się nie do ogarnięcia... i to od niej zaczyna się milczenie lub pierwsza nuta... Pozdrawiam serdecznie.

[anastazja]

jakiś ptak przeleciał
i tylko ja go widziałem
wróci
przecież oczy nie kłamią

bardzo ładna strofka. Pozdrawiam.

[mazi]

Dziękuję Anastazjo za zaglądnięcie i miłe słowo. Pozdrawiam serdecznie.