WYSZEPTANIE

[lczerwosz]

Powiem może zgryźliwie. Patrzyłem na tytuł kilka dni z nieukrywaną niechęcią. Kolejne szepty, pewnie o miłości można tylko szeptem. Może nastroili mnie nowi młodzi poeci, którzy piszą o duszy i sercach, a ja nie mogę już tego zdzierżyć.
No i przemogłem niechęć. Zacząłem szukać banalnych słów, jakie łowię ostatnio z jakąś niemal manią.
I wszystko jest, w komplecie. I szept, i dusza, i serce. Ale nie ma kiczu.
Jak Ty to robisz, że wciągasz czytelnika w nastrój, dyrygujesz jego emocjami. To nie pierwszy Twój tekst, który ma taką moc, on hipnotyzuje. Masz rację, to już było. To nie jest poezja awangardowa w sensie eksperymentalna. Raczej zachowawcza. Może przez to, że odwołuje się do znanych stereotypów, dlatego tak działa.
No może bym się czepił spirali czasoprzestrzeni. Ta forma sama w sobie jest zakręcona (wiadomo, jak to spirala) i powoduje, że się zdaje, że zaraz coś wybuchnie w tym mrocznym pokoju, wyniesie w niebo, wystartuje. A wolałbym w spokoju dotrwać do rana lub zasnąć wśród nietoperzy z powidokami stóp bosych, dziewczęcych odbitych na piasku na dalekiej plaży.

[coobus]

Lucile - wspierasz i motywujesz. Kartki z kalendarza spadają niezależnie od naszej woli, ale cieszę się, że ktoś o tak wyrobionym plastycznym spojrzeniu, śledzi je wraz ze mną. Dziękuję

Dzięki Leszku za czytanie i takie właśnie zrozumienie.

[Podróżniczka]

Coobus, zamyśliłam się...
Piękne WYSZEPTANIE
Pozdrawiam

[coobus]

Cieszę się, że mój szept dotarł. Szepczę zatem dalej. Pozdrawiam

[marta zoja]

Wyszeptuje się to co chciałoby się wykrzyczeć, gdy boli samotność z każdym powiewem czasu... Piękny wiersz na jesienne wieczory, zapisany deszczowymi kroplami... wspomnień... Chylę czoło przed darem wiersza, na każdą samotność...Pozdrawiam MZ

[coobus]

I ja pozdrawiam, Marto. I dziękuję za czytanie