Odwroty

[Marcin Sztelak]

Te namiętności, których nie ma
pomiędzy nami szczelnie okrywają
zmarznięte ciała.

Wzdychamy wznosząc kurz.
Zebrany na pamiątkę
nieużytych dni.

Wspólne niemoce szepczą
pod drzwiami, jednak nie pukają
– jeszcze śnisz,
chociaż nie nucę kołysanek.

Mimo wszystko wyszeptałem:
dobranoc,
z litościwie przemilczanym:
kochanie.

[marta zoja]

...

Gdzie ty jesteś tam ja,
na słonecznej plaży pocieszenia...
przeplatam w myślach słowa
wrażliwe na cierpienie

ginę w przypływach rozpaczy
i proszę o jeszcze jedno światło
latarni w drodze do zatrzymania

przed wybieraniem z telefonu
starych wiadomości jak asów
z rękawa i uzmysławiam sobie
ratuje mnie myśl... szczęśliwy

beze mnie


...

i choć by płakać mi przyszło
za tym co było nie spojrzę
już wstecz bo czas nadał
już swoją letę niestety

uśpił wszystkie góry czterech
wiatrów zaklęciami przewinień
zdradę uderzając w twarz

dlatego gdy łza przychodzi
nadstawiam płonące policzki
wstydu jak mogłam tak bardzo

zranić...

...

pozostały tylko słowa którymi
odczarujesz wszystko jednym
wybaczam jeżeli jeszcze jesteś

na krawędzi darowania win
przyszłym pokoleniom skaleczonym
sercom już w zarodku istnienia

przecież mamy wpisany szyfr
dobra i zła w niecierpliwy
pęd życia ku sobie razem...

Przepraszam jeżeli dotykam zbyt wiele...

może nie czytaj posłuchaj...

https://youtu.be/xwcbiveQ6FA

[anastazja]

Bardzo podoba mi się pierwsza

Wspólne niemoce szepczą
pod drzwiami, jednak nie pukają

- nie wiem czy, nie lepiej byłoby: ...wspólna niemoc szepcze pod drzwiami...
taki Twój Marcinie - pozdrawiam.

[Ratana]

Ciekawi mnie, dlaczego podmiot litościwie przemilczał zwrot "kochanie"? Czyżby adresatka wiersza nie życzyła sobie być tak nazywaną?
Ogólnie na plus