Rozmowa z ojcem

[Marcin Sztelak]

Właściwie nie istniejesz zredukowany
do zbitki liter.
Być może przypadkowych.

Mimo to mam nadzieję – w twoim piekle
przytulnie, bo u mnie wszystko poukładane.
Na nieodpowiednich miejscach.

Chyba widzę zbyt dużo odcieni czarnego,
to mogłaby być twoja wina,
gdybyś kiedykolwiek otworzył usta.

Niektórzy mówią, że mam szczęście
w kwestii rozczarowań. Jednak szukam
nigdy niewywołanego zdjęcia.

Na którym szepczę tato do rozmazanej sylwetki.

[eka]

Właściwie nie istnieje, a tyle nadaje rozczarowań. Bezpośrednio i pośrednio.
Przytuliłabym peela i tyle.

-----------------------------
W niewywołanym wkradł się błąd.

[Alek Osiński]

Chyba widzę zbyt dużo odcieni czarnego,
to mogłaby być twoja wina,
gdybyś kiedykolwiek otworzył usta.

Niektórzy mówią, że mam szczęście
w kwestii rozczarowań. Jednak szukam
nigdy niewywołabnego zdjęcia.

Jak dla mnie clou. Autentycznie porusza.

nie licząc literówki