znów odkręcasz kałamarz z rtęcią

[Alga]

stoisz wsparty młodością
jak tama
z pęknięciem widocznym pod słońce
stopy zanurzone w słowach
wzbierających aż do warg
przysiadasz na nocnej gałęzi
ze srebrną siecią w smukłych dłoniach
pod tobą przepływa niewypowiedziane morze
z nakazaną niestałością pływów i fraz
gładzisz je z cichym przyzwoleniem
na przenikanie
przez korytarze snu

więc tylko patrzę w bezpłomienne oczy
czując w dłoniach zamoknięte zapałki
pocieram słowo o słowo
by rozgrzać twoje pióro
byś stopił i rozlał siebie
na kartkach wielokrotniał

[eka]

z nakazaną niestałością pływów i fraz
gładzisz je z cichym przyzwoleniem
na przenikanie
przez korytarze snu

To najbardziej.

A cały wiersz ciekawą charakterystyką bohatera. Metafizyka słów, człowiek zamieniony słowa. Słowo staje się ciałem.

[em_]

Niezły wiersz

[Marcin Sztelak]

mam dziś jakieś kosmate myśli, bo to pocieracie i twoje pióro trochę mi się skojarzyło z czymś odległym od tematyki wiersza
A tak poważnie dla mnie to najsłabszy fragment, w tej formie. Poza tym dobry wiersz.

Pozdrawiam.

[Alga]

z nakazaną niestałością pływów i fraz
gładzisz je z cichym przyzwoleniem
na przenikanie
przez korytarze snu

To najbardziej.

A cały wiersz ciekawą charakterystyką bohatera. Metafizyka słów, człowiek zamieniony słowa. Słowo staje się ciałem.

Eko, dziękuję, że tak to odbierasz.

Em - cieszę się.

mam dziś jakieś kosmate myśli, bo to pocieracie i twoje pióro trochę mi się skojarzyło z czymś odległym od tematyki wiersza
A tak poważnie dla mnie to najsłabszy fragment, w tej formie. Poza tym dobry wiersz.

Pozdrawiam.

Marcinie, dobrze, że masz świadomość, że to odległe od zamysłów. Obawiałam się, ze może się inaczej skojarzyć. Moze rzeczywiście powinnam ten fragment przepracować?

Dziękuję za czytanie i pozdrawiam