Galimatias, galimatias

[Meltemi]

Pogoda jest albo jej nie ma. Rozsiewa szadź, szybko
więdnie pewność, że składamy się z niedomkniętych zim.

Potrzebujesz osłoniętej od wiatrów mariny, siedliska
z cieplejszej cegły, gdzie lato kładzie palce
na nabrzmiałych sadach i praniu.

Moglibyśmy odpłynąć od bazy,
kiedy zaczyna przypominać roztańczony huragan
- białe na białym z kołder i poduszek. To nic,
w kieszeniach drzemią przecież drobne
kształtki wiosen, ciepłowody. Pijemy z jednej szklanki.

[Alek Osiński]

Pierwsze zdanie trochę na siłę, początek trzeciej też trochę jakby odstaje,
ale klimat wiersza mi się podoba, smakowity i ciepły, nawet mimo tej bieli na bieli,
wiersz musuje apetycznym sokiem...

[Marcin Sztelak]

To świetny wiersz, ale po usunięciu nieszczęsnego i nieprawdziwego (pogoda jest zawsze) pierwszego zdania. Dalej doskonała liryka.

Pozdrawiam.

[eka]

Zawsze z wielką przyjemnością wpadam w Twoje wiersze.
Ten również wyjątkowej urody jest, aż trudno od niego odejść. Uroki galimatiasu przedwiośnia w pogodzie i związku.
To szczególnie:

Rozsiewa szadź, szybko
więdnie pewność, że składamy się z niedomkniętych zim.

Potrzebujesz osłoniętej od wiatrów mariny, siedliska
z cieplejszej cegły, gdzie lato kładzie palce
na nabrzmiałych sadach i praniu.

[coobus]

Chyba najlepszy wiersz, na jaki dziś tu trafiłem. Poezja, jaką lubię i jakiej szukam. Gratuluję

[Henryk VIII]

SUPER. I z wyważonym smakiem. Piszesz:" Potrzebujesz osłoniętej od wiatrów mariny, siedliska
z cieplejszej cegły, gdzie lato kładzie palce
na nabrzmiałych sadach i praniu." Ja też potrzebuję; postoję chwilę przy Twym wierszu, przy tym życzeniu...
H8

[Meltemi]

Dzięki za wizytę Pozdrawiam ciepło!

ps. Marcinie, oczywiście, masz rację, pogoda jest zawsze. Pierwsze zdanie wiersza jest świadomym i celowym zabiegiem - chciałam pójść tu w potoczność.