Dary Jesienne

[Niedzisiejszy]

Drzewa kopalnią pełną
liści przemienionych w
złoto, któremu odebrano
blask.

Wiatr cierpliwy górnik,
zrywa je z pokładów chmur,
buduje nimi wyspy na
tle skał.

Na nie upadają jabłka,
krwiste brylanty wyszlifowane
gęstym deszczem.

Razem stanowią jedność,
coroczną ofiarę brutalnej
jesieni dla nadchodzącej
bogini chłodu.

[Marcin Sztelak]

Owszem jest jesienie, ale z tym górnikiem coś mi nie pasuje -górnictwo jednak niewiele ma wspólnego z budownictwem...
Taki miękki liryk, w sam raz na jesienny wieczór.
Na przykład przy grzanym oczywiście.

Pozdrawiam.

[Niedzisiejszy]

Bardzo dziękuję za miłe słowa Wiatr postanowiłem ukazać jako postać, która jest uniwersalna, i ma różne cele w okresie jesieni.

[Leszek Sobeczko]

ale z tym górnikiem coś mi nie pasuje -górnictwo jednak niewiele ma wspólnego z budownictwem...

jeśli mogę, paradoks, ale górnictwo ma coś więcej niż niewiele wspólnego z budownictwem, może nie z tym szeroko rozumianym, ale zawsze, całe to 'budownictwo' służy bezpieczeństwu; a jeśli popatrzymy wstecz, to tym bardziej, bo zabudowę stanowiły drewniane stemple, ściany i chodniki po eksploatacji 'rabowano', coś jak wyburzanie budynków

wracając do wiersza, to nie przekonuje mnie zakończenie; jak dla mnie nadchodząca bogini chłodu jest niepotrzebna, 'przedabrza' razem z "brutalnością" ,
dla mnie wystarcza to:
"Razem stanowią jedność,
coroczną ofiarę jesieni."

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Dla mnie akurat ten motyw z górnikiem jest najlepszy w całym wierszu. Wszystkie inne wykorzystane przez Autora motywy wydają mi się wtórne i banalne.

Utwór jest słaby, ale właśnie za górnika dałabym plusik. Bo to nieoczekiwana, zaskakująca personifikacja wiatru. A sam pejzaż jesienny porównany do kopalni też nośny i nowatorski (jako pomysł). Oczywiście, gdyby został sprawniej opisany, choćby bez "złota" oraz "brylantów", bez sztucznego przepychu.

Pozdrawiam,


Glo.

[Niedzisiejszy]

Bardzo dziękuję za ocenę mojego wiersza
Spróbuję jeszcze nad nim popracować
Pozdrawiam