lśnienie

[Mchuszmer]

lśnienie

wystygła kawa. gwiazdy toną
w kwarcowym lustrze, wyciętym z czerni
jak otwarte okno. świerszcze brzęczą, wyczekując
drgnięć pod taflą.

możemy niemal zetknąć dłonie; w pustce pomiędzy
rodzą się myśli, przepływają tysiące węzłów
i giną w okach sieci.

potem klik i horyzont maleje do punktu
na mapie bez współrzędnych. jak duch
rozpływasz się w obwodach.

w mroku majaczy poblask
spod półprzymkniętych powiek.

[Gloinnen]

Znak naszych czasów. Grzęźniemy coraz mocniej w świecie wirtualnym. Przenosimy interakcje międzyludzkie w obszar umowny i nierzeczywisty, co dobrze opisuje metafora "pustki pomiędzy", choć przecież myśli (i emocje też) są prawdziwe.
Zawsze mnie intrygował rozdźwięk pomiędzy nierealnością kontekstu (Internet) a namacalnością relacji.
Przypomina to zresztą obcowanie między piszącym (i jego autokreacją literacką) a czytelnikiem, który akceptuje tę konwencję, wchodzi w narzuconą wymianę refleksji, odczuć, w takim zakresie i w takim kadrze, jaki nakreślił wcześniej Autor.
W sieci również funkcjonujemy - tymczasowo - w rozmaitych mikrokosmosach, pod różnymi nickami, odgrywamy różne role.
Problemem peela jest jednak kwestia autentyczności.

potem klik i horyzont maleje do punktu
na mapie bez współrzędnych. jak duch
rozpływasz się w obwodach.

Ten fragment odczytałabym jako zapis tęsknoty, żalu. Niedostosowanie się do reguł skutkuje tym, że nieadekwatnie postrzegamy interlokutora. Angażujemy się emocjonalnie w coś bardzo ulotnego.

Samo medium też jest niedoskonałe, pozostawia ogromny niedosyt.

Oczywiście nostalgia, niepokój, deprywacja, niespełnienie - są bardzo ludzkie. Internet jest tworem ludzkim i wszystkie wymienione zjawiska w nim się "dzieją". Pytanie tylko, na ile jest to "reality show", a na ile "second life".

Pozdrawiam,


Glo.

[ono]

No cóż, tym wierszem zasłużyłeś(aś) na

[Marcin Sztelak]

Tak lśnienie może się zdarzyć nawet w (przez?) internecie, jednak ja patrzę na wiersz przez pryzmat mojego spojrzenia na internet - a to przede wszystkim podejrzliwość - jak w stosunku do każdego medium, które zresztą ludzie w przytłaczającej większości lubią łykać jak tabletki na ból i do tego całkowicie bezkrytycznie.
I żal umierających relacji, twarzą w twarz, gros internautów w realu nie potrafi już wyrazić swoich uczuć, czy nawet mieć własnego zdania...

Ech dla mnie to bardzo smutny wiersz, bo bardzo prawdziwy.

Pozdrawiam.

[Mchuszmer]

Gloinnen, dziękuję serdecznie za wnikliwe czytanie, czas i piękną analizę, szereg ciekawych refleksji. Przeczytałem je z wielką przyjemnością, zresztą, po małym rekonesansie u Was, liczyłem na Twój komentarz To dla mnie bardzo celne i cenne spostrzeżenia, także na temat konkretnych fragmentów
Na te pytania, właściwie niemal dokładnie takie, jakie stawiałem sobie pisząc, podmiot oczywiście nie potrafi odpowiedzieć i raczej nie chce nawet.
Pozdrowienia


Ono, no, no,
dokładnie to "-eś" ,
dziękuję, ba, kiedyś żywiłem się długo samymi płatkami
Pozdrawiam!


Marcinie, trudno się nie zgodzić z tym, co piszesz. Bardzo ucieszył mnie Twój komentarz, to, że mój wiersz nastroił Cię do refleksji i podzielenia się nimi, dziękuję i pozdrawiam