manuskrypt

[Alga]

mówię do ciebie bezsennie
a myśli zawijają się
ślimakiem na uszach
przestrzennie się robi i wietrznie
nieschowani za zasłoną warg
dajemy się sobie
zasypać opiłkami dnia

w tobie zupełnie
nie chodzi mi o to
żebyś się nie potknął
ale żebyś się tych potknięć
nie zapierał pokazując tylko
ufną stronę słońca

dłoń chwycona ciepłem
nie boi się czynów
bo słowom nie wierzy

dotykiem czytam
prawdę papilarną

[Marcin Sztelak]

Na początku chyba trochę za dużo końcówek nie, od pokazują do nie wierzy jakoś kiepsko mi się czyta i jak dla mnie bez tych wersów wiersz obyłby się bez problemu. bardzo dobra puenta.

Pozdrawiam.

[ono]

piękne

[oskari valtteri]

"prawda papilarna"...
zapamiętuję.

[Alga]

Na początku chyba trochę za dużo końcówek nie, od pokazują do nie wierzy jakoś kiepsko mi się czyta i jak dla mnie bez tych wersów wiersz obyłby się bez problemu. bardzo dobra puenta.

Pozdrawiam.

Marcinie - dziekuję, o ile ta ufna strona to takie zawężenie muzyczne, o tyle przedostatnia strofoida jest tu bardzo ważna. Zatem na razie - bez zmian, ale w przemyśleniu.

Ono - miło się to czyta, ale dlaczego?

Oskari - dzięki.

Dziękując za czytanie pozdrawiam

[em_]

- prawda papilarna - rzeczywiście trzeba zapamiętać

[Dorota Karin]

Pierwsza bardzo pięknie, lirycznie, druga - mądre przesłanie, pointa odkrywcza: reasumując - udany wiersz

[Alga]

- prawda papilarna - rzeczywiście trzeba zapamiętać

em - dzięki i za to

Dorotko - ciesze się z takiego Twojego odbioru

Pozdrawiam, dziękując za czytanie.