Nie można ufać krzywym

[Marcin Sztelak]

Najlepsze tytuły poszły na zmarnowanie,
bo po nich tylko banały, deklamowane
od A do Z. Sinusoidalnie.

Aż swędział koniec języka,
nieprzygryziony do krwi.
Winnej.

Usta zgrabnie uformowane
do krzyku zamarły. W pół.
I słychać tylko głupie tik – tak.
Albo puls. Wznoszenia i zapadania.

Najlepsze frazy poszły na zmarnowanie,
bo długopis się wypisał.
Prosty trik. Oraz głębia słów.
W dół, do dna.

[ono]

genialny

[tabakiera]

Odczytuję ten wiersz jako o braku weny (wypisany długopis). O tym, jak między wersy wkrada się banał.
Jest też wątek nałogowo-alkoholiczny. Wieloznaczność - "do dna".
Ciekawie.

[Niedzisiejszy]

Zgadzam się z przedmówcą, że ten długopis może być symbolem weny, ale też np: słów , które same układały się w głowie, np: w drodze do domu, i które poten przepadły w zapomnienie.
Bardzo ciekawy i zmuszający do myślenia wiersz
Pozdrawiam