cisza po

[marta zoja]

przepraszam
zanurzam się w twoich oczach
tonąc w bezkresie samotności
ulepiona z pragnień ponaglam
słowa by biegły szybciej niż noc

dziękuję
aby o poranku dostrzec ciszę
mężczyzny na okręcie nieograniczeń
jednań wnikliwych siłą wiatru w kobiecie
burzy niedopowiedzeń winnych i niewinnych

proszę
wybacz przędę wersy w muzykę
symboli a tu dwoje bez chwili wytchnienia
jak by czas można było rwać na kawałki
tworząc z pocałunków adaptację na żywo

[Alek Osiński]

jak by czas można było rwać na kawki

cała przyjemność po stronie czasu.

coś Marto chyba chwilami za bardzo komplikujesz

jednań wnikliwych siłą wiatru w kobiecie

ale może to tylko natura zdarzeń

adaptacja na żywo z pocałunków w każdym razie
mnie rozbroiła...

https://www.youtube.com/watch?v=iERil2Tz1Mg

[ono]

marto

coraz, coraz lepiej...wygląda, jakby inni stanęli w miejscu, a ty cągle biegła w przód.
może w pierwszej zwrotce nieco patetycznie, ale miłość potrzebuje czasami być patetyczna ...za to ostatnia

[coobus]

Ode mnie za wiersz. Z pozdrowieniami.

[Marcin Sztelak]

Wspaniała puenta, ogólnie bardzo lirycznie i miękko. I podoba mi się to rwanie czasu na kawki, chociaż myślę raczej o takich .

Pozdrawiam.

[Patka]

jak by czas można było rwać na kawałki
tworząc z pocałunków adaptację na żywo

Tylko to Reszta - zaraz zapomnę. Banał, wytarte do bólu możliwości wyrażenia. Wolę, gdy autorzy szukają własnych dróg.

Pozdrawiam
Patka