Jesienne ptaki

[alchemik]

Tutaj paw szalony kolorami,
z oczami w ogonie.

Tam gołąbka mała,
strosząca szare piórka.

Klatka otwarta.
A jednak zasiedziała,
nie zauważyła drzwi,

które uchyliłem na oścież.

Przecież, mocowałem, nocowałem.
Walczyłem.
Słowem i językiem.

Gdybyś się przyznała,
byłoby mi łatwiej konwersować,
pisać wiersze.

Dzień..., jak co dzień w moim grudniu.
Czekam na telefon.

J.E.S.

[ono]

niezwykle piękny wiersz

[Patka]

które uchyliłem na oścież.

To specjalnie? Osobiście nie widzę powodu, by bawić się w oksymorony. Napisałabym: które otworzyłem na oścież.

Dzień..., jak co dzień w moim grudniu.

Przecinek zbędny. Wielokropka też bym się pozbyła, lepiej się czyta bez zatrzymania, wtedy puenta lepiej wybrzmiewa.
Ale samo zdanie w sobie ładne, najlepsze z całego wiersza.

Tyle mam uwag.

Pozdrawiam
Patka

[Alek Osiński]

Tutaj paw szalony kolorami,
z oczami w ogonie.

Tam gołąbka mała,
strosząca szare piórka.

To z pewnością niełatwe pogodzić
takie sprzeczności, mogą być problemy
z kompatybilnością ( inne parametry
techniczne)

Ale miłość podobno potrafi
zdziałać cuda...

[Marcin Sztelak]

Tak miłość i oczekiwanie, chyba są ze sobą nierozwiązywalnie połączone. Miękki wiersz z symptomami szaleństwa, boskiego (czytaj miłości).

Pozdrawiam.