Pośpieszny z Łodzi nadjedzie za 5 minut

[Dorota Karin]

Na małej stacji Pożarowo
trzęsą się z zimna dwa wróbelki.
Nikt tu okruszków im nie sypnie -
pociągi widma, ruch znikomy.

Jeden pan z książką, w kapeluszu
(namiętnie czyta czy udaje)
w myślach nerwowo liczy słupy
i na zegarek ciągle zerka.

Czy ją zobaczy, jak wygląda?
Nie kłamią słowa wystukane
na klawiaturze - tudzież fonem -
piaskowej barwy, miękki wokal

prosto do uszka? Jeszcze zdąży
zakupić róże, czy może wiersz
wyrecytować? Doskonały
pomysł! Nadjechał... nie przystanął -

pośpieszne zbyt na Pożarowo
dziesięć wagonów zimnej stali.

[Marcin Sztelak]

Ha tak już bywa pośpieszne często się nie zatrzymują. Dość lekki tekst, mimo smutnej puenty, a może nie? W końcu oszczędzone zostało oczekującemu na przykład rozczarowanie, ale na dwoje babka wróżyła.
I tak technicznie - 10 wagonowy skład? To raczej fatamorgana i to duuża

Pozdrawiam.

[Dorota Karin]

Mogę zmienić na pięćdziesiąt kilo A czy musi być wszystko szczerą prawdą?
Dzięki za czytanie Marcin, obiecuję, że do Ciebie zajrzę

[ono]

cudowne

[Dorota Karin]

ono jest bardzo miłe!

[oskari valtteri]

no tak, nie ma to tamto.
pomysł - Wena, nie żartuje. jest śmiertelnie poważna,
jak dziesięć wagonów stali... róże nie wystarczą.
fajnie Doroto. formą bardzo mi podchodzi pod Twoją rozkopaną Łódź
pół żartem ale jednak pół serio. i tak ma być.
dziękuję

[Marcin Sztelak]

Jasne, że nie musi, tak pojękuję przy okazji o kolejach i koleinach.

[Patka]

Nadjechał...nie przystanął -

spacja się zgubiła

Wiersz przyjemny - choć nie, może nie jest to najodpowiedniejsze słowo, patrząc na treść. Ale czasu na przeczytanie i skomentowanie go nie żałuję.

Pozdrawiam
Patka

[Dorota Karin]

Dzięki za wyłapanie braku spacji Patka