bez pogrzebu

[Gloinnen]

Minione dni rozsypują się
w wędrowny piasek. Rzucona wreszcie
na ocean, jak złamana deska
witam jego ciemność
utoczoną z lodu; każdym oddechem pod powierzchnią,
poznaję to przeczucie. Teraz stało się ciałem
w poszukiwaniu kołyski. Sen
nigdy nie nadejdzie, jedynie zamknięcie oczu;
na dłużej niż bez końca; za każdą granicą
przekroczoną zesztywniałymi dłońmi
otwiera się kolejna czeluść, wypełnia wodą
z ust.

Żaden brzeg nie przyjął.


____________________
Glo.

[SamoZuo]

Całość trochę inaczej bym widziała, ale zakończenia bardzo dobre.

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Kołyska? O tak, wielu jej szuka
a woda jest dobra wbrew pozorom,

Dobry jest też wiersz

Pozdrawiam

[Miladora]

A ja mam wrażenie, że przydałoby się jeszcze pobawić nieco z wersyfikacją i pościnać parę słów.
Jak chociażby "wreszcie".

Przepraszam, że się pobawię:

Minione dni rozsypują się
w wędrowny piasek.
Rzucona na ocean,
witam ciemność utoczoną z lodu;
każdym oddechem poznaję przeczucie.
Teraz stało się ciałem
w poszukiwaniu kołyski. Sen nigdy
nie nadejdzie, jedynie zamknięcie oczu;
za każdą granicą przekroczoną dłońmi
otwiera się kolejna czeluść,
wypełnia wodą
z ust.

Żaden brzeg nie przyjął.

Ale to tylko takie sobie widzimisiowe rozważania, bo myśl podoba mi się.

Dobrego, Glo

[Gloinnen]

Dziękuję, Miladoro.



Ścinać zawsze warto. Będę jeszcze myśleć nad tym, co tu jest jeszcze do wylotu.

Ale to już jutro.



Glo.