psychoza

[Arti]

Tekst czasowo usunięty za wiedzą administracji.

[lczerwosz]

pomyślałem radę - odejdź
niewykonalne bo psychoza zaraża
dobrze napisany wiersz

[Arti]

pomyślałem radę - odejdź

zastosowałem się do niej
dzięki Leszku

Pozdr.

[Gloinnen]

Wiersz czytałam wielokrotnie i podchodziłam wielokrotnie do skomentowania go, ale coś mnie zatrzymywało, musiałam do niego dojrzeć. Tekst jest mocny. Biorąc pod uwagę temat - pewnie taki powinien być. Kiedyś podobny zapis mnie nie przekonywał, ale coś mi intuicyjnie mówiło, że ten utwór zawiera w sobie coś więcej.
Dla mnie to wiersz o próbie wyzwolenia się z chorego, toksycznego związku, w którym już nie ma tak naprawdę nic, oprócz wzajemnych oskarżeń, oprócz rozpaczy, nienawiści, chęci zniszczenia tej drugiej osoby. Jest tu także ogromnie niezrozumienie cudzych cierpień, egoizm - oczywiście z tej drugiej strony. Dotkliwe, szczegółowe studium rozpadu miłości, wszelkich więzi między dwojgiem bardzo bliskich sobie osób. Zastosowana przez Ciebie metaforyka do tego niemal biologicznego rozkładu nawiązuje - martwe noworodki, fraza "żyłem z trupem" i "wydłubujesz oczy"... Wiersz przesiąknięty turpizmem, choć nienachalnie, ale jednak dostrzegam potrzebę mocnego uderzenia, które musi zostać wyeksponowane przy pomocy drastycznych środków obrazowania. Nigdy nie byłam zwolenniczką tego rodzaju pisania, ale najwidoczniej w powyższym tekście musi być coś więcej niż zwykłe epatowanie okrutnymi i krzyczącymi sformułowaniami "dla sztuki". Wiem, jak to jest, gdy rozwala się związek, wiem, jak gwałtowne emocje wówczas ulegają uwolnieniu. Dlatego odbieram tekst na innych falach, niekoniecznie z perspektywy tylko i wyłącznie jego walorów czysto literackich.

Najlepsze moim zdaniem fragmenty, które sobie zabieram nawet bez pytania, to:

poczęstowałem sobą
i to był największy błąd
- zjadłaś wszystko

drzwi

tyle już powiedziano
nikt ich nie widział
trzasnę
nie idź za mną bo znajdziesz
rozżarzoną klamkę

w twoich oczach
strach
błaganie o najmniejszą z ról

Dziękuję za wiersz.

Glo.

[Arti]

Nigdy nie byłam zwolenniczką tego rodzaju pisania, ale najwidoczniej w powyższym tekście musi być coś więcej niż zwykłe epatowanie okrutnymi i krzyczącymi sformułowaniami "dla sztuki". Wiem, jak to jest, gdy rozwala się związek, wiem, jak gwałtowne emocje wówczas ulegają uwolnieniu. Dlatego odbieram tekst na innych falach, niekoniecznie z perspektywy tylko i wyłącznie jego walorów czysto literackich.

myślę, że warto dzielić się emocjami, choćby dla takich komentarzy jak Twój

tekst jest gorący, przez co nie uniknąłem drobnych błędów...
nie podobają mi się przejścia niektórych zwrotek, ale to już kosmetyka, jak znajdę chwilę spróbuję coś z tym zrobić.

dzięki

[Ewa Włodek]

mocny wiersz, tak mocny, jak mocne i zarazem destruktywne potrafią być czasami relacje między ludźmi. Szczególnie takimi, którzy kiedyś byli sobie bardzo bliscy. Cóż, ktoś kiedyś powiedział, że miłość od nienawiści dzieli cienka, czerwona linia, tak cienka, że nieraz nie widać, kiedy się ja przekracza...
Wiersz - bardzo w moim guście, szczególnie nastrój, ale i obrazy - jak najbardziej...


Noworoczne wszystkiego naj-, naj-, naj-...
Ewa

[anastazja]

nie idź za mną bo znajdziesz
rozżarzoną klamkę

Cały wiersz niesamowity, a to szczególnie warte do zapamiętania. Zapamiętam

[Arti]

dzięki za czytanie:) wszystkiego dobrego w Nowym Roku

Pozdr.

[czochrata]

dziękuję za ten wiersz...