spotkali siebie

[jaskółka]

by przystanąć
pomiędzy u mnie czy u ciebie
pytaniem

wiatr
i do dechy gaz
odjechali głowami w dół
spadły wszystkie obłoki z drzew
tatuaże z jej ramion
i deszcz

[eka]

Widać mocną relację, gwałtowną namiętność.
Ale... struga się w twardym materiale, a burza? Burza jest wyjątkowo płynna, jest ruchem, jest potężną zmianą. Drewno, kamień - obiekty nad wyraz inne.
Stąd, jak dla mnie metafora sprzeczna w sobie.

spotkali siebie

otwartych na podobieństwo
burzy

(?)

Druga cząstka "zwalnia" - tu nie powinno być pytania, burze są gwałtowne.
Ale oczywiście to tylko moje zdanie.

odjechali głowami w dół
spadły wszystkie obłoki z drzew
tatuaże z jej ramion
i deszcz

A to świetne. Rzeczywiście zapisałaś ich siłą połączonych burz zderzających się z ziemią (rzeczywistością).
Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Dwie pierwsze cząstki nie bardzo przemawiają do mnie, w pierwszej nieco karkołomna metafora, druga zaplątana gramatycznie. Natomiast trzecia jest bardzo dobra i mogłaby żyć samodzielnie.

Pozdrawiam.

[tabakiera]

Zostawiłabym tylko trzecią strofę, jest niesamowita, tylko wtedy dobrze by było pokombinować z tytułem - coś związanego z gwałtownością, burzą, zawieją...

Rozumiem, że pierwszą i drugą wprowadzasz czytelnika temat (gwałtowne namiętności, pytanie u kogo), ale wydaje mi się to zbędne.

[Ewa Włodek]

no, jest spotkanie, którego chyba żadna ze stron nie zapomni do późnej starości! Zdarza się. A Ty je bardzo interesująco opowiedziałaś

pozdrawiam serdecznie
Ewa

[eka]

[Niedzisiejszy]

Ciekawe porównanie namiętnego spotkania do burzy
Na początku nieśmiali, niezdecydowani, a potem połączeni namiętnością o ogromnej sile, łączącą ich dwie osobowości w jedną, uwalniając ogromną moc, ktòrej nic nie jest w stanie się oprzeć, ale przychodzi deszcz na ochłodzenie tej mocy.

Bardzo interesujący wiersz , choć rzeczywiście przy wielu sformułowaniach można mieć problemy
Pozdrawiam i przesyłam małą czarną na dobudzenie