Stanę się drzewem

[Alga]

Mam słabość do wierszy z motywem drzewa. (Sama te z popełniłam, ale w innych kontekście) Tu wplecione bardzo czytelnie. Podoba mi si e obrazowanie. Jedynie gryzie mnie słowo koalicja.
Ciekawe jest zwielokrotnienie istoty ducha po śmierci. Obieranie różnych kształtów. Jak pestki - nasiona - sedno - początek i koniec, ale czy nie kontynuacja? Nowe wcielenie? Nowa perspektywa?

Pozdrawiam

[Henryk VIII]

Witaj,
jak dla mnie - wiersz funeralny - jednak o śmierci fizycznej i o tym co dalej - choć , nie powiem, interpretacja o śmierci idei jest b. interesująca. Piszesz: "co roku będę opowiadał się częściej
za stronnictwem korzeni,
mniej za partią ciała" - bardzo dobry fragment. I jeszcze:" głodne ptaki
zwabione wonnością ziaren
rozniosą mnie po zaułkach miast
pójdę na spacer śladem Puszkina" - super. Natomiast nie udało Ci się uchronić od przegadania - np. to" czy zebraną na szybko
koalicją łez i wspomnień." - uważam za nadmiar; ale komu innemu może się podobać.
Ogólnie : - dobry tekst
h8

[Mchuszmer]

Witam, Bartku. Chodziłem koło tego wiersza jakiś czas, naprawdę mnie zatrzymał i spodobał mi się (wyjmując parę drobiazgów bez wpływu na odbiór treści).
Nie nowość, że wolę Twoje pisanie w takich odsłonach, gdzieś między pełną współczesnością a... no właśnie, ten klimat współgra z treścią.
Dla mnie to świetny, lirycznie wyważony tekst. O dziwo nie rażą mnie w tym zestawieniu określenia jak "koalicja łez i wspomnień", przeciwnie, uważam że to przykład dobrej, oryginalnej metafory dopełniaczowej, a o takowe trudno, bo łatwo jest popaść w przesadę zestawiając dwa wyświechtane słowa na podobnym szczeblu, przez co tylko się przesilają wzajemnie, a tu koalicja wnosi łzy na inny poziom, do tego świetnie współbrzmi, jak na moje ucho. "Wonność ziaren" - nawet bardziej.

Jest spójnie, obrazowo, melodyjnie, poza tym na tyle uniwersalnie, że nie znając inspiracji można sobie układać obraz i interpretację.
Wiele już powiedziano o treści, powiem tylko, że dla mnie jest to wiersz głównie o starzeniu się i dojrzewaniu w świadomości śmierci.

*

Na wszelki wypadek małe uwagi techniczne ode mnie.

Pogodzony z tym, że głodne ptaki
zwabione wonnością ziaren
rozniosą mnie po zaułkach miast
pójdę na spacer śladem Puszkina i młodych Gierojów
do bram ulic, gdzie życie gra koncert
na aktualnych istnieniach.

O ile poprzednia strofa spajana tymi konstrukcjami była czymś świeżym w tym wierszu, o tyle w tej odczuwam już nadmiar.

Interpunkcję od dawna traktuję trochę luźniej, ale tu, w płynnym opisie tego lotu, spaceru brakuje mi jeszcze jednego przecinka dla rytmizacji, może po "miast"?

Przyjmę premierową rolę drzewa z zapomnianej alejki –
wiecznej kreacji
rzadko odwiedzanej części cmentarza
bez epitafium i zmiennych nastrojów.

Zatrzymało mnie nagromadzenie epitetów, tu szczególnie, bo na mniejszej przestrzeni.

Oczywiście, nie twierdzę, że tu coś koniecznie powinno być zmieniane - myślę tylko, że warto się uczulić na takie rzeczy, najważniejsza jednak jest treść i nie można jej zgubić w technice, która ma treści służyć, a nie na odwrót. Sam mam czasem podobny problem przy pisaniu, to się dzieje samo.

czy zebraną na szybko - ja tutaj proponowałbym: czy zebraną pośpiesznie, myślę że lepiej płynie (i wpisuje się w klimat), natomiast obecnie zderzają się: szybko/koalicją.

Pozdrawiam.

[Hosanna]

zebraną na szybko
koalicją łez i wspomnień.

idę już spać ale to mnie jeszcze zatrzymało
wydaje się że nasze nastroje
są jak liderzy a może podżegacze, na szybko organizujący wygodnych sobie świadków, sojuszników , zasoby, wasali

gdy jest dobrze inna koalicja świat tłumaczy
gdy źle
zawsze znajdzie się wewnętrzny tłum mający dowody i kwity na podłość tych któych obwołano naprędce
wrogami