równonoc

[barteczekm]

niewierny – wymagający wzajemnej wierności
od tych co milczeniem łóżek
rozdają garść przypadkowych pożądań

atom cichej amnezji

zwalniam ciała z obowiązku zaklinania śmierci
skonstruowany według
zasad matematycznej perfekcji
chodzę światłem trwania

tak samo jak wojna
wątły w retrospekcjach

relacje transmitowane za pomocą znaków
wskazują wartość budowania świątyń

leżąc na pustej ulicy widzę jak
proces prowadzony przez Najwyższą Izbę Mięśnia
przybrał charakter karny
przyniósł krystalizację poglądów na temat umierania

po burzliwych debatach sądu
siódmego miesiąca pomyłek
strącono z orbity pogardę

w imieniu domu najniższych pobudek okazuję wdzięczność
za tak łagodny wyrok
łaskawie proszę o więcej
sprawiedliwość dla pustki czyli nas samych
zgodę na powrót z wygnania wyrodnych braci

dla siebie o nic nie proszę
niosę jedynie postulat

tli się równonoc czekania

[Marcin Sztelak]

Trudny wiersz, nieco za ciężki miejscami, jednak tematyka też nie lekka, śmierć, a może umieranie mimo objawów życia. Czy sprawiedliwość będzie nam dana? Wątpię, szczególnie w kontekście równonocy czekania...

Pozdrawiam.