Kraj pory deszczowej

[barteczekm]

Stanął w progu, zapukał do drzwi.

Uprzedził pytania
i mówił, że tam skąd przyszedł też zdarzały się wcześniej pieśni o
izotonicznym gradzie – efekcie globalnej produkcji niejakiego Mydła, który
pozabija wszystkich.

O kraju, gdzie nikt nie słuchał, więc

płynnie został wdrożony w spadanie
opad co zlizał wszelkie pojęcia,
najskuteczniejszą metodą jaką jest obojętność
podana w jednej misce z gramem przekonania
o nadludzkiej sile własnego, kołtuńskiego kręgu.

Najszybciej, będąc jeszcze na wysokości chmur, pozbawiał zapominania.

To tam, kiedy przyszła pora deszczowa,
sytość nazwano walutą – kolejną jednostką subiektywnego czasu
dominującą spotkania językiem powitań,
takich samych jak wcześniej, lecz innych spojrzeniem wartości:

– dzień dobry mieszkające obok siebie świeże mięsa,
jeszcze pełne rodziny pożywnych ścięgien
i już nic prawie niewarte, wychudzone kości.

Rankiem za oknem królowała susza nienaturalna wiosną.
Stanął w progu, zapukał do drzwi
człowiek niosący grad
do kraju, gdzie nikt nie słucha.

[Marcin Sztelak]

Dla mnie to wiersz o holokauście, a szerzej o wszelki dyktaturach, które z natury swej w pogardzie mają jednostkę, liczy się masa, produktywność i przydatność - czyli wypisz wymaluj dzisiejsze czasy - smutna konkluzja znów żyjemy w czasach dyktatury, chociaż pewnie patrząc na to szerzej zawsze żyliśmy, a wolność to mrzonka.
jeszcze pełne rodziny pożywnych ścięgien - raczej bez inwersji, w ten sposób, w pierwszym czytaniu nie wychodzi zbyt gramatycznie.
Ciekawy, mocny wiersz.

Pozdrawiam.

[ELKA]

Dla mnie to nie jest wiersz, ale proza poetycka jeśli już i chyba nie tutaj być powinna.

Pozdrawiam.elka.

[semiramida]

Mało wiersza w tym wierszu :))) s.

[skaranie boskie]

to nie jest wiersz, ale proza poetycka

Tym razem muszę się zgodzić z Elką.
Może ne będę tak stanowczy, jak ona, bo nie jestem pewien, czy znam w pełni definicję wiersza wolnego, ale tekst wygląda mi na kawałek prozy pociętej enterem.

[barteczekm]

to nie jest wiersz, ale proza poetycka

Tym razem muszę się zgodzić z Elką.
Może ne będę tak stanowczy, jak ona, bo nie jestem pewien, czy znam w pełni definicję wiersza wolnego, ale tekst wygląda mi na kawałek prozy pociętej enterem.

A to już jest pytanie o granice formy. Nie ukrywam, że kiedyś byłem w tym bardzo stanowczy no ale zmienia się człowiekowi z wiekiem w szczególności kiedy czyta różnych poetów, którzy jeszcze bardziej prozatorskie teksty uznawali za wiersz. Czy wiersz jest wtedy, kiedy jest wersyfikacja. Czy może nawet jak eksperymentował Herbert - robił formę krótką jak wiersz a nie robił wersyfikacji? Ale dziękuję za odwiedziny - Wszystkim bez wyjątku.

[biegnąca po fali]

Proza. Oczywiście poetycka i dobra, aczkolwiek zabrakło mi wśród tych suchych formułek
odrobiny emocji

Pozdrawiam.