Bolesne wzrosty

[Marcin Sztelak]

Coraz częściej powracam do ciszy
wewnątrz łona, ciepłej wody,
ukojenia embrionalnego.

Prawie brak zewnętrzności, jednak życie
zachłannie wciąga spokój, rozszerza
pole widzenia.
Aż po nieznany horyzont.

I jeszcze dalej, poza słowa,
cienie wypalone na ściankach naczyń
niosących krew.

Później już tylko blizny
pośmiertne. Oraz pamięć, zanikająca
jak puls.

Niektórzy twierdzą, że pierwszy krzyk
to także agonia.

[Alek Osiński]

I jeszcze dalej, poza słowa,
cienie wypalone na ściankach naczyń
niosących krew.

Później już tylko blizny
pośmiertne.

Ten fragment jak dla mnie najlepszy. Pytanie, na ile powrót może być wyzwoleniem?

Pozdrawiam

[tabakiera]

Z tekstu wynika, że życie na tym padole jest agonią, walką skazaną na przegraną, pasmem niepowodzeń.
Wyczuwam chęć ponownego schowania się w matczynym łonie.