Lekkie ziemie

[Marcin Sztelak]

Codzienne nieśmiertelności
zdążają do wyciszeń.
Bez odwrotu.

Dla licznych bezbolesne spoczynki,
dla reszty zakamarki pamięci i blaknące
fotografie. Oraz pozostałe gadżety.

Jednak nawet słowa zarastają kurzem
wybrzmiałe niczym requiem.
Niknące kontury liter przestają być
odbiciem prawd i niedomówień.

Zacierania postępują wraz z upływem
– i mniejsza o nazwę, w jakimkolwiek języku.
Nawet nieludzkim.

[iTuiTam]

Jednak nawet słowa zarastają kurzem

Codzienne nieśmiertelności - tak się nam wydaje, gdy jesteśmy w 'dzisiaj', że dzisiaj jest i będzie - zawsze.
Przechodząc na stronę blaknącą, zostawiamy po sobie nieważności, jak choćby maszynkę do espresso .

Refleksyjnie.

[alchemik]

Nieśmiertelność jest chorobą ludzi młodych.
Ale nawet z wiekiem żyjemy głównie chwilą, albo przeszłością. A śmierć zawiera się w czasie przyszłym. Wiadomo, że przyszłość nie istnieje. Aby zaistniała należy o niej myśleć.
Nie zauważamy, że wyciszenia to kolejne śmierci. Umieramy etapowo, kwantowo właściwie.
Zmiany widoczne są głównie u innych. I to inni umierają, bo jesteśmy tego świadkami.
Świadkami własnej śmierci nie jesteśmy. A przynajmniej nie zdajemy sobie sprawy, że blaknięcie to zaprzeczenie nieśmiertelności. A ta zawarta jest w chwilach. To one są wieczne, ale ponieważ następują kolejne, zapominamy o tych poprzednich. Wiersz o przemijaniu, umieraniu rzeczywistym i metaforycznym. Niech im ziemie lekkie będą. O lekceważeniu życia i śmierci w nim zawartej.
Interesująco ujęty w niebanalnych metaforach banalny temat.
Pozdrawiam
Jurek

[em_]

Jak można zacząć zdanie od - oraz..?
Ostatnia strofa - świetna

[alchemik]

Jak można zacząć zdanie od - oraz..?

W poezji można. Kropka w tym przypadku jest wzmocnionym przecinkiem. Przecinkiem z większą pauzą. Oczywiście, jeżeli jest to intencją poety. A nie sądzę, żeby Marcin popełnił taki błąd gramatyczny. To działanie celowe.